καθαιρόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tʰai̯.ró.me.ne/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tʰɛˈro.me.ne/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.θɛˈro.me.ne/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.θeˈro.me.ne/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.θeˈro.me.ne/

Participle

κᾰθαιρόμενε • (kăthairómene)

masculine vocative singular of κᾰθαιρόμενος (kăthairómenos)