καινόω

Ancient Greek

Etymology

From καινός (kainós, “new”) +‎ -όω (-óō, factitive verb–forming suffix).

Pronunciation

 

Verb

καινόω • (kainóō)

  1. to make new, renew, change

Conjugation

   Present: καινῶ, καινοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καινῶ καινοῖς καινοῖ καινοῦτον καινοῦτον καινοῦμεν καινοῦτε καινοῦσῐ(ν)
subjunctive καινῶ καινοῖς καινοῖ καινῶτον καινῶτον καινῶμεν καινῶτε καινῶσῐ(ν)
optative καινοίην / καινοῖμῐ καινοίης / καινοῖς καινοίη / καινοῖ καινοῖτον / καινοίητον καινοίτην / καινοιήτην καινοῖμεν / καινοίημεν καινοῖτε / καινοίητε καινοῖεν / καινοίησᾰν
imperative   καίνου καινούτω καινοῦτον καινούτων   καινοῦτε καινούντων
middle/
passive 		indicative καινοῦμαι καινοῖ καινοῦται καινοῦσθον καινοῦσθον καινούμεθᾰ καινοῦσθε καινοῦνται
subjunctive καινῶμαι καινοῖ καινῶται καινῶσθον καινῶσθον καινώμεθᾰ καινῶσθε καινῶνται
optative καινοίμην καινοῖο καινοῖτο καινοῖσθον καινοίσθην καινοίμεθᾰ καινοῖσθε καινοῖντο
imperative   καινοῦ καινούσθω καινοῦσθον καινούσθων   καινοῦσθε καινούσθων
active middle/passive
infinitive καινοῦν καινοῦσθαι
participle m καινῶν καινούμενος
f καινοῦσᾰ καινουμένη
n καινοῦν καινούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκαίνουν, ἐκαινούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκαίνουν ἐκαίνους ἐκαίνου ἐκαινοῦτον ἐκαινούτην ἐκαινοῦμεν ἐκαινοῦτε ἐκαίνουν
middle/
passive 		indicative ἐκαινούμην ἐκαινοῦ ἐκαινοῦτο ἐκαινοῦσθον ἐκαινούσθην ἐκαινούμεθᾰ ἐκαινοῦσθε ἐκαινοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκαίνωσᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκαίνωσᾰ ἐκαίνωσᾰς ἐκαίνωσε(ν) ἐκαινώσᾰτον ἐκαινωσᾰ́την ἐκαινώσᾰμεν ἐκαινώσᾰτε ἐκαίνωσᾰν
subjunctive καινώσω καινώσῃς καινώσῃ καινώσητον καινώσητον καινώσωμεν καινώσητε καινώσωσῐ(ν)
optative καινώσαιμῐ καινώσειᾰς / καινώσαις καινώσειε(ν) / καινώσαι καινώσαιτον καινωσαίτην καινώσαιμεν καινώσαιτε καινώσειᾰν / καινώσαιεν
imperative   καίνωσον καινωσᾰ́τω καινώσᾰτον καινωσᾰ́των   καινώσᾰτε καινωσᾰ́ντων
active
infinitive καινῶσαι
participle m καινώσᾱς
f καινώσᾱσᾰ
n καινῶσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκαίνωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κεκαίνωμαι κεκαίνωσαι κεκαίνωται κεκαίνωσθον κεκαίνωσθον κεκαινώμεθᾰ κεκαίνωσθε κεκαίνωνται
subjunctive κεκαινωμένος ὦ κεκαινωμένος ᾖς κεκαινωμένος ᾖ κεκαινωμένω ἦτον κεκαινωμένω ἦτον κεκαινωμένοι ὦμεν κεκαινωμένοι ἦτε κεκαινωμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκαινωμένος εἴην κεκαινωμένος εἴης κεκαινωμένος εἴη κεκαινωμένω εἴητον / εἶτον κεκαινωμένω εἰήτην / εἴτην κεκαινωμένοι εἴημεν / εἶμεν κεκαινωμένοι εἴητε / εἶτε κεκαινωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κεκαίνωσο κεκαινώσθω κεκαίνωσθον κεκαινώσθων   κεκαίνωσθε κεκαινώσθων
middle/passive
infinitive κεκαινῶσθαι
participle m κεκαινωμένος
f κεκαινωμένη
n κεκαινωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • καινίζω (kainízō)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.