κακοδαίμονα

Ancient Greek

Pronunciation

 

Adjective

κᾰκοδαίμονᾰ • (kăkodaímonă)

  1. inflection of κᾰκοδαίμων (kăkodaímōn):
    1. masculine/feminine accusative singular
    2. neuter nominative/accusative/vocative plural