καταλυτέε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.té.e/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.e/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.e/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.e/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈte.e/

Adjective

κᾰτᾰλῠτέε • (kătălŭtée)

masculine vocative singular of καταλυτέος (katalutéos)