καταλυτέου

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.té.uː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.u/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.u/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.u/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈte.u/

Adjective

κᾰτᾰλῠτέου • (kătălŭtéou)

masculine/neuter genitive singular of καταλυτέος (katalutéos)