καταλυτής
See also: καταλύτης
Ancient Greek
Etymology
From καταλύω (katalúō, “destroy, solve”) + -τής (-tḗs, agent noun suffix)
Pronunciation
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ka.ta.lyˈtis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ka.ta.liˈtis/
Noun
καταλυτής • (katalutḗs) m (genitive καταλυτοῦ); first declension
Declension
| Case / # | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | ὁ καταλυτής ho katalutḗs |
οἱ καταλυταί hoi katalutaí |
| Genitive | τοῦ καταλυτοῦ toû katalutoû |
τῶν καταλυτῶν tôn katalutôn |
| Dative | τῷ καταλυτῇ tōî katalutēî |
τοῖς καταλυταῖς toîs katalutaîs |
| Accusative | τὸν καταλυτήν tòn katalutḗn |
τοὺς καταλυτᾱ́ς toùs katalutā́s |
| Vocative | καταλυτᾰ́ katalutắ |
καταλυταί katalutaí |
Further reading
- καταλυτής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- καταλυτής in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
- καταλυτής, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011