κατανεύω

Ancient Greek

Etymology

κᾰτᾰ- (kătă-) +‎ νεύω (neúō)

Verb

κᾰτᾰνεύω • (kătăneúō)

  1. to nod
  2. to beckon
  3. to grant, promise

Conjugation

   Present: κᾰτᾰνεύω, κᾰτᾰνεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτᾰνεύω κᾰτᾰνεύεις κᾰτᾰνεύει κᾰτᾰνεύετον κᾰτᾰνεύετον κᾰτᾰνεύομεν κᾰτᾰνεύετε κᾰτᾰνεύουσῐ(ν)
subjunctive κᾰτᾰνεύω κᾰτᾰνεύῃς κᾰτᾰνεύῃ κᾰτᾰνεύητον κᾰτᾰνεύητον κᾰτᾰνεύωμεν κᾰτᾰνεύητε κᾰτᾰνεύωσῐ(ν)
optative κᾰτᾰνεύοιμῐ κᾰτᾰνεύοις κᾰτᾰνεύοι κᾰτᾰνεύοιτον κᾰτᾰνευοίτην κᾰτᾰνεύοιμεν κᾰτᾰνεύοιτε κᾰτᾰνεύοιεν
imperative   κᾰτᾰ́νευε κᾰτᾰνευέτω κᾰτᾰνεύετον κᾰτᾰνευέτων   κᾰτᾰνεύετε κᾰτᾰνευόντων
middle/
passive 		indicative κᾰτᾰνεύομαι κᾰτᾰνεύῃ / κᾰτᾰνεύει κᾰτᾰνεύεται κᾰτᾰνεύεσθον κᾰτᾰνεύεσθον κᾰτᾰνευόμεθᾰ κᾰτᾰνεύεσθε κᾰτᾰνεύονται
subjunctive κᾰτᾰνεύωμαι κᾰτᾰνεύῃ κᾰτᾰνεύηται κᾰτᾰνεύησθον κᾰτᾰνεύησθον κᾰτᾰνευώμεθᾰ κᾰτᾰνεύησθε κᾰτᾰνεύωνται
optative κᾰτᾰνευοίμην κᾰτᾰνεύοιο κᾰτᾰνεύοιτο κᾰτᾰνεύοισθον κᾰτᾰνευοίσθην κᾰτᾰνευοίμεθᾰ κᾰτᾰνεύοισθε κᾰτᾰνεύοιντο
imperative   κᾰτᾰνεύου κᾰτᾰνευέσθω κᾰτᾰνεύεσθον κᾰτᾰνευέσθων   κᾰτᾰνεύεσθε κᾰτᾰνευέσθων
active middle/passive
infinitive κᾰτᾰνεύειν κᾰτᾰνεύεσθαι
participle m κᾰτᾰνεύων κᾰτᾰνευόμενος
f κᾰτᾰνεύουσᾰ κᾰτᾰνευομένη
n κᾰτᾰνεῦον κᾰτᾰνευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κᾰτένευον, κᾰτενευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτένευον κᾰτένευες κᾰτένευε(ν) κᾰτενεύετον κᾰτενευέτην κᾰτενεύομεν κᾰτενεύετε κᾰτένευον
middle/
passive 		indicative κᾰτενευόμην κᾰτενεύου κᾰτενεύετο κᾰτενεύεσθον κᾰτενευέσθην κᾰτενευόμεθᾰ κᾰτενεύεσθε κᾰτενεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰτᾰνεύσω, κᾰτᾰνεύσομαι, κᾰτᾰνευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτᾰνεύσω κᾰτᾰνεύσεις κᾰτᾰνεύσει κᾰτᾰνεύσετον κᾰτᾰνεύσετον κᾰτᾰνεύσομεν κᾰτᾰνεύσετε κᾰτᾰνεύσουσῐ(ν)
optative κᾰτᾰνεύσοιμῐ κᾰτᾰνεύσοις κᾰτᾰνεύσοι κᾰτᾰνεύσοιτον κᾰτᾰνευσοίτην κᾰτᾰνεύσοιμεν κᾰτᾰνεύσοιτε κᾰτᾰνεύσοιεν
middle indicative κᾰτᾰνεύσομαι κᾰτᾰνεύσῃ / κᾰτᾰνεύσει κᾰτᾰνεύσεται κᾰτᾰνεύσεσθον κᾰτᾰνεύσεσθον κᾰτᾰνευσόμεθᾰ κᾰτᾰνεύσεσθε κᾰτᾰνεύσονται
optative κᾰτᾰνευσοίμην κᾰτᾰνεύσοιο κᾰτᾰνεύσοιτο κᾰτᾰνεύσοισθον κᾰτᾰνευσοίσθην κᾰτᾰνευσοίμεθᾰ κᾰτᾰνεύσοισθε κᾰτᾰνεύσοιντο
passive indicative κᾰτᾰνευθήσομαι κᾰτᾰνευθήσῃ κᾰτᾰνευθήσεται κᾰτᾰνευθήσεσθον κᾰτᾰνευθήσεσθον κᾰτᾰνευθησόμεθᾰ κᾰτᾰνευθήσεσθε κᾰτᾰνευθήσονται
optative κᾰτᾰνευθησοίμην κᾰτᾰνευθήσοιο κᾰτᾰνευθήσοιτο κᾰτᾰνευθήσοισθον κᾰτᾰνευθησοίσθην κᾰτᾰνευθησοίμεθᾰ κᾰτᾰνευθήσοισθε κᾰτᾰνευθήσοιντο
active middle passive
infinitive κᾰτᾰνεύσειν κᾰτᾰνεύσεσθαι κᾰτᾰνευθήσεσθαι
participle m κᾰτᾰνεύσων κᾰτᾰνευσόμενος κᾰτᾰνευθησόμενος
f κᾰτᾰνεύσουσᾰ κᾰτᾰνευσομένη κᾰτᾰνευθησομένη
n κᾰτᾰνεῦσον κᾰτᾰνευσόμενον κᾰτᾰνευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κᾰτένευσᾰ, κᾰτενευσᾰ́μην, κᾰτενεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτένευσᾰ κᾰτένευσᾰς κᾰτένευσε(ν) κᾰτενεύσᾰτον κᾰτενευσᾰ́την κᾰτενεύσᾰμεν κᾰτενεύσᾰτε κᾰτένευσᾰν
subjunctive κᾰτᾰνεύσω κᾰτᾰνεύσῃς κᾰτᾰνεύσῃ κᾰτᾰνεύσητον κᾰτᾰνεύσητον κᾰτᾰνεύσωμεν κᾰτᾰνεύσητε κᾰτᾰνεύσωσῐ(ν)
optative κᾰτᾰνεύσαιμῐ κᾰτᾰνεύσειᾰς / κᾰτᾰνεύσαις κᾰτᾰνεύσειε(ν) / κᾰτᾰνεύσαι κᾰτᾰνεύσαιτον κᾰτᾰνευσαίτην κᾰτᾰνεύσαιμεν κᾰτᾰνεύσαιτε κᾰτᾰνεύσειᾰν / κᾰτᾰνεύσαιεν
imperative   κᾰτᾰ́νευσον κᾰτᾰνευσᾰ́τω κᾰτᾰνεύσᾰτον κᾰτᾰνευσᾰ́των   κᾰτᾰνεύσᾰτε κᾰτᾰνευσᾰ́ντων
middle indicative κᾰτενευσᾰ́μην κᾰτενεύσω κᾰτενεύσᾰτο κᾰτενεύσᾰσθον κᾰτενευσᾰ́σθην κᾰτενευσᾰ́μεθᾰ κᾰτενεύσᾰσθε κᾰτενεύσᾰντο
subjunctive κᾰτᾰνεύσωμαι κᾰτᾰνεύσῃ κᾰτᾰνεύσηται κᾰτᾰνεύσησθον κᾰτᾰνεύσησθον κᾰτᾰνευσώμεθᾰ κᾰτᾰνεύσησθε κᾰτᾰνεύσωνται
optative κᾰτᾰνευσαίμην κᾰτᾰνεύσαιο κᾰτᾰνεύσαιτο κᾰτᾰνεύσαισθον κᾰτᾰνευσαίσθην κᾰτᾰνευσαίμεθᾰ κᾰτᾰνεύσαισθε κᾰτᾰνεύσαιντο
imperative   κᾰτᾰ́νευσαι κᾰτᾰνευσᾰ́σθω κᾰτᾰνεύσᾰσθον κᾰτᾰνευσᾰ́σθων   κᾰτᾰνεύσᾰσθε κᾰτᾰνευσᾰ́σθων
passive indicative κᾰτενεύθην κᾰτενεύθης κᾰτενεύθη κᾰτενεύθητον κᾰτενευθήτην κᾰτενεύθημεν κᾰτενεύθητε κᾰτενεύθησᾰν
subjunctive κᾰτᾰνευθῶ κᾰτᾰνευθῇς κᾰτᾰνευθῇ κᾰτᾰνευθῆτον κᾰτᾰνευθῆτον κᾰτᾰνευθῶμεν κᾰτᾰνευθῆτε κᾰτᾰνευθῶσῐ(ν)
optative κᾰτᾰνευθείην κᾰτᾰνευθείης κᾰτᾰνευθείη κᾰτᾰνευθεῖτον / κᾰτᾰνευθείητον κᾰτᾰνευθείτην / κᾰτᾰνευθειήτην κᾰτᾰνευθεῖμεν / κᾰτᾰνευθείημεν κᾰτᾰνευθεῖτε / κᾰτᾰνευθείητε κᾰτᾰνευθεῖεν / κᾰτᾰνευθείησᾰν
imperative   κᾰτᾰνεύθητῐ κᾰτᾰνευθήτω κᾰτᾰνεύθητον κᾰτᾰνευθήτων   κᾰτᾰνεύθητε κᾰτᾰνευθέντων
active middle passive
infinitive κᾰτᾰνεῦσαι κᾰτᾰνεύσᾰσθαι κᾰτᾰνευθῆναι
participle m κᾰτᾰνεύσᾱς κᾰτᾰνευσᾰ́μενος κᾰτᾰνευθείς
f κᾰτᾰνεύσᾱσᾰ κᾰτᾰνευσᾰμένη κᾰτᾰνευθεῖσᾰ
n κᾰτᾰνεῦσᾰν κᾰτᾰνευσᾰ́μενον κᾰτᾰνευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κᾰτᾰνένευκᾰ, κᾰτᾰνένευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτᾰνένευκᾰ κᾰτᾰνένευκᾰς κᾰτᾰνένευκε(ν) κᾰτᾰνενεύκᾰτον κᾰτᾰνενεύκᾰτον κᾰτᾰνενεύκᾰμεν κᾰτᾰνενεύκᾰτε κᾰτᾰνενεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive κᾰτᾰνενεύκω κᾰτᾰνενεύκῃς κᾰτᾰνενεύκῃ κᾰτᾰνενεύκητον κᾰτᾰνενεύκητον κᾰτᾰνενεύκωμεν κᾰτᾰνενεύκητε κᾰτᾰνενεύκωσῐ(ν)
optative κᾰτᾰνενεύκοιμῐ / κᾰτᾰνενευκοίην κᾰτᾰνενεύκοις / κᾰτᾰνενευκοίης κᾰτᾰνενεύκοι / κᾰτᾰνενευκοίη κᾰτᾰνενεύκοιτον κᾰτᾰνενευκοίτην κᾰτᾰνενεύκοιμεν κᾰτᾰνενεύκοιτε κᾰτᾰνενεύκοιεν
imperative   κᾰτᾰνένευκε κᾰτᾰνενευκέτω κᾰτᾰνενεύκετον κᾰτᾰνενευκέτων   κᾰτᾰνενεύκετε κᾰτᾰνενευκόντων
middle/
passive 		indicative κᾰτᾰνένευμαι κᾰτᾰνένευσαι κᾰτᾰνένευται κᾰτᾰνένευσθον κᾰτᾰνένευσθον κᾰτᾰνενεύμεθᾰ κᾰτᾰνένευσθε κᾰτᾰνένευνται
subjunctive κᾰτᾰνενευμένος ὦ κᾰτᾰνενευμένος ᾖς κᾰτᾰνενευμένος ᾖ κᾰτᾰνενευμένω ἦτον κᾰτᾰνενευμένω ἦτον κᾰτᾰνενευμένοι ὦμεν κᾰτᾰνενευμένοι ἦτε κᾰτᾰνενευμένοι ὦσῐ(ν)
optative κᾰτᾰνενευμένος εἴην κᾰτᾰνενευμένος εἴης κᾰτᾰνενευμένος εἴη κᾰτᾰνενευμένω εἴητον / εἶτον κᾰτᾰνενευμένω εἰήτην / εἴτην κᾰτᾰνενευμένοι εἴημεν / εἶμεν κᾰτᾰνενευμένοι εἴητε / εἶτε κᾰτᾰνενευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κᾰτᾰνένευσο κᾰτᾰνενεύσθω κᾰτᾰνένευσθον κᾰτᾰνενεύσθων   κᾰτᾰνένευσθε κᾰτᾰνενεύσθων
active middle/passive
infinitive κᾰτᾰνενευκέναι κᾰτᾰνενεῦσθαι
participle m κᾰτᾰνενευκώς κᾰτᾰνενευμένος
f κᾰτᾰνενευκυῖᾰ κᾰτᾰνενευμένη
n κᾰτᾰνενευκός κᾰτᾰνενευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.