καταπαιδεραστέω

Ancient Greek

Etymology

κατα- (kata-) +‎ παιδεραστέω (paiderastéō, “to engage in pederasty”), from παιδεραστίᾱ (paiderastíā, “pederasty”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.pai̯.de.ras.té.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.pɛ.de.rasˈte.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.pɛ.ðe.rasˈte.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.pe.ðe.rasˈte.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.pe.ðe.rasˈte.o/

Verb

καταπαιδεραστέω • (katapaiderastéō)

to fuck away; to squander (money) with pederasty
- Early 4th c. BC, Isaeus, On the Estate of Aristarchus 10.25
  
  Ἀλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες, οὐχ ἱκανόν ἐστι Ξεναινέτῳ τὸν Ἀριστομένους οἶκον καταπεπαιδεραστηκέναι, ἀλλὰ καὶ τοῦτον οἴεται δεῖν τὸν αὐτὸν τρόπον διαθεῖναι.
  Allà gár, ô ándres, oukh hikanón esti Xenainétōi tòn Aristoménous oîkon katapepaiderastēkénai, allà kaì toûton oíetai deîn tòn autòn trópon diatheînai.
  But indeed, gentlemen, it is not enough for Xenaenetus to have fucked away Aristomenes’s estate, he thinks that he ought to dispose of this one the same way.

Conjugation

Present: καταπαιδεραστέω, καταπαιδεραστέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταπαιδεραστέω	καταπαιδεραστέεις	καταπαιδεραστέει	καταπαιδεραστέετον	καταπαιδεραστέετον	καταπαιδεραστέομεν	καταπαιδεραστέετε	καταπαιδεραστέουσῐ(ν)
	subjunctive	καταπαιδεραστέω	καταπαιδεραστέῃς	καταπαιδεραστέῃ	καταπαιδεραστέητον	καταπαιδεραστέητον	καταπαιδεραστέωμεν	καταπαιδεραστέητε	καταπαιδεραστέωσῐ(ν)
	optative	καταπαιδεραστέοιμῐ	καταπαιδεραστέοις	καταπαιδεραστέοι	καταπαιδεραστέοιτον	καταπαιδεραστεοίτην	καταπαιδεραστέοιμεν	καταπαιδεραστέοιτε	καταπαιδεραστέοιεν
	imperative		καταπαιδεράστεε	καταπαιδεραστεέτω	καταπαιδεραστέετον	καταπαιδεραστεέτων		καταπαιδεραστέετε	καταπαιδεραστεόντων
middle/ passive	indicative	καταπαιδεραστέομαι	καταπαιδεραστέῃ / καταπαιδεραστέει	καταπαιδεραστέεται	καταπαιδεραστέεσθον	καταπαιδεραστέεσθον	καταπαιδεραστεόμεθᾰ	καταπαιδεραστέεσθε	καταπαιδεραστέονται
	subjunctive	καταπαιδεραστέωμαι	καταπαιδεραστέῃ	καταπαιδεραστέηται	καταπαιδεραστέησθον	καταπαιδεραστέησθον	καταπαιδεραστεώμεθᾰ	καταπαιδεραστέησθε	καταπαιδεραστέωνται
	optative	καταπαιδεραστεοίμην	καταπαιδεραστέοιο	καταπαιδεραστέοιτο	καταπαιδεραστέοισθον	καταπαιδεραστεοίσθην	καταπαιδεραστεοίμεθᾰ	καταπαιδεραστέοισθε	καταπαιδεραστέοιντο
	imperative		καταπαιδεραστέου	καταπαιδεραστεέσθω	καταπαιδεραστέεσθον	καταπαιδεραστεέσθων		καταπαιδεραστέεσθε	καταπαιδεραστεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταπαιδεραστέειν				καταπαιδεραστέεσθαι
participle	m	καταπαιδεραστέων				καταπαιδεραστεόμενος
	f	καταπαιδεραστέουσᾰ				καταπαιδεραστεομένη
	n	καταπαιδεραστέον				καταπαιδεραστεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: καταπαιδεραστῶ, καταπαιδεραστοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταπαιδεραστῶ	καταπαιδεραστεῖς	καταπαιδεραστεῖ	καταπαιδεραστεῖτον	καταπαιδεραστεῖτον	καταπαιδεραστοῦμεν	καταπαιδεραστεῖτε	καταπαιδεραστοῦσῐ(ν)
	subjunctive	καταπαιδεραστῶ	καταπαιδεραστῇς	καταπαιδεραστῇ	καταπαιδεραστῆτον	καταπαιδεραστῆτον	καταπαιδεραστῶμεν	καταπαιδεραστῆτε	καταπαιδεραστῶσῐ(ν)
	optative	καταπαιδεραστοίην / καταπαιδεραστοῖμῐ	καταπαιδεραστοίης / καταπαιδεραστοῖς	καταπαιδεραστοίη / καταπαιδεραστοῖ	καταπαιδεραστοῖτον / καταπαιδεραστοίητον	καταπαιδεραστοίτην / καταπαιδεραστοιήτην	καταπαιδεραστοῖμεν / καταπαιδεραστοίημεν	καταπαιδεραστοῖτε / καταπαιδεραστοίητε	καταπαιδεραστοῖεν / καταπαιδεραστοίησᾰν
	imperative		καταπαιδεράστει	καταπαιδεραστείτω	καταπαιδεραστεῖτον	καταπαιδεραστείτων		καταπαιδεραστεῖτε	καταπαιδεραστούντων
middle/ passive	indicative	καταπαιδεραστοῦμαι	καταπαιδεραστεῖ, καταπαιδεραστῇ	καταπαιδεραστεῖται	καταπαιδεραστεῖσθον	καταπαιδεραστεῖσθον	καταπαιδεραστούμεθᾰ	καταπαιδεραστεῖσθε	καταπαιδεραστοῦνται
	subjunctive	καταπαιδεραστῶμαι	καταπαιδεραστῇ	καταπαιδεραστῆται	καταπαιδεραστῆσθον	καταπαιδεραστῆσθον	καταπαιδεραστώμεθᾰ	καταπαιδεραστῆσθε	καταπαιδεραστῶνται
	optative	καταπαιδεραστοίμην	καταπαιδεραστοῖο	καταπαιδεραστοῖτο	καταπαιδεραστοῖσθον	καταπαιδεραστοίσθην	καταπαιδεραστοίμεθᾰ	καταπαιδεραστοῖσθε	καταπαιδεραστοῖντο
	imperative		καταπαιδεραστοῦ	καταπαιδεραστείσθω	καταπαιδεραστεῖσθον	καταπαιδεραστείσθων		καταπαιδεραστεῖσθε	καταπαιδεραστείσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταπαιδεραστεῖν				καταπαιδεραστεῖσθαι
participle	m	καταπαιδεραστῶν				καταπαιδεραστούμενος
	f	καταπαιδεραστοῦσᾰ				καταπαιδεραστουμένη
	n	καταπαιδεραστοῦν				καταπαιδεραστούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κατεπαιδεράστεον, κατεπαιδεραστεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεπαιδεράστεον	κατεπαιδεράστεες	κατεπαιδεράστεε(ν)	κατεπαιδεραστέετον	κατεπαιδεραστεέτην	κατεπαιδεραστέομεν	κατεπαιδεραστέετε	κατεπαιδεράστεον
middle/ passive	indicative	κατεπαιδεραστεόμην	κατεπαιδεραστέου	κατεπαιδεραστέετο	κατεπαιδεραστέεσθον	κατεπαιδεραστεέσθην	κατεπαιδεραστεόμεθᾰ	κατεπαιδεραστέεσθε	κατεπαιδεραστέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κατεπαιδεράστουν, κατεπαιδεραστούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεπαιδεράστουν	κατεπαιδεράστεις	κατεπαιδεράστει	κατεπαιδεραστεῖτον	κατεπαιδεραστείτην	κατεπαιδεραστοῦμεν	κατεπαιδεραστεῖτε	κατεπαιδεράστουν
middle/ passive	indicative	κατεπαιδεραστούμην	κατεπαιδεραστοῦ	κατεπαιδεραστεῖτο	κατεπαιδεραστεῖσθον	κατεπαιδεραστείσθην	κατεπαιδεραστούμεθᾰ	κατεπαιδεραστεῖσθε	κατεπαιδεραστοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: καταπαιδεραστέσω, καταπαιδεραστέσομαι, καταπαιδεραστεθησήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταπαιδεραστέσω	καταπαιδεραστέσεις	καταπαιδεραστέσει	καταπαιδεραστέσετον	καταπαιδεραστέσετον	καταπαιδεραστέσομεν	καταπαιδεραστέσετε	καταπαιδεραστέσουσῐ(ν)
active	optative	καταπαιδεραστέσοιμῐ	καταπαιδεραστέσοις	καταπαιδεραστέσοι	καταπαιδεραστέσοιτον	καταπαιδεραστεσοίτην	καταπαιδεραστέσοιμεν	καταπαιδεραστέσοιτε	καταπαιδεραστέσοιεν
middle	indicative	καταπαιδεραστέσομαι	καταπαιδεραστέσῃ / καταπαιδεραστέσει	καταπαιδεραστέσεται	καταπαιδεραστέσεσθον	καταπαιδεραστέσεσθον	καταπαιδεραστεσόμεθᾰ	καταπαιδεραστέσεσθε	καταπαιδεραστέσονται
middle	optative	καταπαιδεραστεσοίμην	καταπαιδεραστέσοιο	καταπαιδεραστέσοιτο	καταπαιδεραστέσοισθον	καταπαιδεραστεσοίσθην	καταπαιδεραστεσοίμεθᾰ	καταπαιδεραστέσοισθε	καταπαιδεραστέσοιντο
passive	indicative	καταπαιδεραστεθησήσομαι	καταπαιδεραστεθησήσῃ	καταπαιδεραστεθησήσεται	καταπαιδεραστεθησήσεσθον	καταπαιδεραστεθησήσεσθον	καταπαιδεραστεθησησόμεθᾰ	καταπαιδεραστεθησήσεσθε	καταπαιδεραστεθησήσονται
passive	optative	καταπαιδεραστεθησησοίμην	καταπαιδεραστεθησήσοιο	καταπαιδεραστεθησήσοιτο	καταπαιδεραστεθησήσοισθον	καταπαιδεραστεθησησοίσθην	καταπαιδεραστεθησησοίμεθᾰ	καταπαιδεραστεθησήσοισθε	καταπαιδεραστεθησήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		καταπαιδεραστέσειν			καταπαιδεραστέσεσθαι		καταπαιδεραστεθησήσεσθαι
participle	m	καταπαιδεραστέσων			καταπαιδεραστεσόμενος		καταπαιδεραστεθησησόμενος
	f	καταπαιδεραστέσουσᾰ			καταπαιδεραστεσομένη		καταπαιδεραστεθησησομένη
	n	καταπαιδεραστέσον			καταπαιδεραστεσόμενον		καταπαιδεραστεθησησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: κατεπαιδεράστεσᾰ, κατεπαιδεραστεσᾰ́μην, κατεπαιδεραστέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεπαιδεράστεσᾰ	κατεπαιδεράστεσᾰς	κατεπαιδεράστεσε(ν)	κατεπαιδεραστέσᾰτον	κατεπαιδεραστεσᾰ́την	κατεπαιδεραστέσᾰμεν	κατεπαιδεραστέσᾰτε	κατεπαιδεράστεσᾰν
	subjunctive	καταπαιδεραστέσω	καταπαιδεραστέσῃς	καταπαιδεραστέσῃ	καταπαιδεραστέσητον	καταπαιδεραστέσητον	καταπαιδεραστέσωμεν	καταπαιδεραστέσητε	καταπαιδεραστέσωσῐ(ν)
	optative	καταπαιδεραστέσαιμῐ	καταπαιδεραστέσειᾰς / καταπαιδεραστέσαις	καταπαιδεραστέσειε(ν) / καταπαιδεραστέσαι	καταπαιδεραστέσαιτον	καταπαιδεραστεσαίτην	καταπαιδεραστέσαιμεν	καταπαιδεραστέσαιτε	καταπαιδεραστέσειᾰν / καταπαιδεραστέσαιεν
	imperative		καταπαιδεράστεσον	καταπαιδεραστεσᾰ́τω	καταπαιδεραστέσᾰτον	καταπαιδεραστεσᾰ́των		καταπαιδεραστέσᾰτε	καταπαιδεραστεσᾰ́ντων
middle	indicative	κατεπαιδεραστεσᾰ́μην	κατεπαιδεραστέσω	κατεπαιδεραστέσᾰτο	κατεπαιδεραστέσᾰσθον	κατεπαιδεραστεσᾰ́σθην	κατεπαιδεραστεσᾰ́μεθᾰ	κατεπαιδεραστέσᾰσθε	κατεπαιδεραστέσᾰντο
	subjunctive	καταπαιδεραστέσωμαι	καταπαιδεραστέσῃ	καταπαιδεραστέσηται	καταπαιδεραστέσησθον	καταπαιδεραστέσησθον	καταπαιδεραστεσώμεθᾰ	καταπαιδεραστέσησθε	καταπαιδεραστέσωνται
	optative	καταπαιδεραστεσαίμην	καταπαιδεραστέσαιο	καταπαιδεραστέσαιτο	καταπαιδεραστέσαισθον	καταπαιδεραστεσαίσθην	καταπαιδεραστεσαίμεθᾰ	καταπαιδεραστέσαισθε	καταπαιδεραστέσαιντο
	imperative		καταπαιδεράστεσαι	καταπαιδεραστεσᾰ́σθω	καταπαιδεραστέσᾰσθον	καταπαιδεραστεσᾰ́σθων		καταπαιδεραστέσᾰσθε	καταπαιδεραστεσᾰ́σθων
passive	indicative	κατεπαιδεραστέθην	κατεπαιδεραστέθης	κατεπαιδεραστέθη	κατεπαιδεραστέθητον	κατεπαιδεραστεθήτην	κατεπαιδεραστέθημεν	κατεπαιδεραστέθητε	κατεπαιδεραστέθησᾰν
	subjunctive	καταπαιδεραστεθῶ	καταπαιδεραστεθῇς	καταπαιδεραστεθῇ	καταπαιδεραστεθῆτον	καταπαιδεραστεθῆτον	καταπαιδεραστεθῶμεν	καταπαιδεραστεθῆτε	καταπαιδεραστεθῶσῐ(ν)
	optative	καταπαιδεραστεθείην	καταπαιδεραστεθείης	καταπαιδεραστεθείη	καταπαιδεραστεθεῖτον / καταπαιδεραστεθείητον	καταπαιδεραστεθείτην / καταπαιδεραστεθειήτην	καταπαιδεραστεθεῖμεν / καταπαιδεραστεθείημεν	καταπαιδεραστεθεῖτε / καταπαιδεραστεθείητε	καταπαιδεραστεθεῖεν / καταπαιδεραστεθείησᾰν
	imperative		καταπαιδεραστέθητῐ	καταπαιδεραστεθήτω	καταπαιδεραστέθητον	καταπαιδεραστεθήτων		καταπαιδεραστέθητε	καταπαιδεραστεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		καταπαιδεραστέσαι			καταπαιδεραστέσᾰσθαι		καταπαιδεραστεθῆναι
participle	m	καταπαιδεραστέσᾱς			καταπαιδεραστεσᾰ́μενος		καταπαιδεραστεθείς
	f	καταπαιδεραστέσᾱσᾰ			καταπαιδεραστεσᾰμένη		καταπαιδεραστεθεῖσᾰ
	n	καταπαιδεραστέσᾰν			καταπαιδεραστεσᾰ́μενον		καταπαιδεραστεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: καταπεπαιδεράστηκᾰ, καταπεπαιδεράστημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταπεπαιδεράστηκᾰ	καταπεπαιδεράστηκᾰς	καταπεπαιδεράστηκε(ν)	καταπεπαιδεραστήκᾰτον	καταπεπαιδεραστήκᾰτον	καταπεπαιδεραστήκᾰμεν	καταπεπαιδεραστήκᾰτε	καταπεπαιδεραστήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	καταπεπαιδεραστήκω	καταπεπαιδεραστήκῃς	καταπεπαιδεραστήκῃ	καταπεπαιδεραστήκητον	καταπεπαιδεραστήκητον	καταπεπαιδεραστήκωμεν	καταπεπαιδεραστήκητε	καταπεπαιδεραστήκωσῐ(ν)
	optative	καταπεπαιδεραστήκοιμῐ / καταπεπαιδεραστηκοίην	καταπεπαιδεραστήκοις / καταπεπαιδεραστηκοίης	καταπεπαιδεραστήκοι / καταπεπαιδεραστηκοίη	καταπεπαιδεραστήκοιτον	καταπεπαιδεραστηκοίτην	καταπεπαιδεραστήκοιμεν	καταπεπαιδεραστήκοιτε	καταπεπαιδεραστήκοιεν
	imperative		καταπεπαιδεράστηκε	καταπεπαιδεραστηκέτω	καταπεπαιδεραστήκετον	καταπεπαιδεραστηκέτων		καταπεπαιδεραστήκετε	καταπεπαιδεραστηκόντων
middle/ passive	indicative	καταπεπαιδεράστημαι	καταπεπαιδεράστησαι	καταπεπαιδεράστηται	καταπεπαιδεράστησθον	καταπεπαιδεράστησθον	καταπεπαιδεραστήμεθᾰ	καταπεπαιδεράστησθε	καταπεπαιδεράστηνται
	subjunctive	καταπεπαιδεραστημένος ὦ	καταπεπαιδεραστημένος ᾖς	καταπεπαιδεραστημένος ᾖ	καταπεπαιδεραστημένω ἦτον	καταπεπαιδεραστημένω ἦτον	καταπεπαιδεραστημένοι ὦμεν	καταπεπαιδεραστημένοι ἦτε	καταπεπαιδεραστημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	καταπεπαιδεραστημένος εἴην	καταπεπαιδεραστημένος εἴης	καταπεπαιδεραστημένος εἴη	καταπεπαιδεραστημένω εἴητον / εἶτον	καταπεπαιδεραστημένω εἰήτην / εἴτην	καταπεπαιδεραστημένοι εἴημεν / εἶμεν	καταπεπαιδεραστημένοι εἴητε / εἶτε	καταπεπαιδεραστημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		καταπεπαιδεράστησο	καταπεπαιδεραστήσθω	καταπεπαιδεράστησθον	καταπεπαιδεραστήσθων		καταπεπαιδεράστησθε	καταπεπαιδεραστήσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταπεπαιδεραστηκέναι				καταπεπαιδεραστῆσθαι
participle	m	καταπεπαιδεραστηκώς				καταπεπαιδεραστημένος
	f	καταπεπαιδεραστηκυῖᾰ				καταπεπαιδεραστημένη
	n	καταπεπαιδεραστηκός				καταπεπαιδεραστημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: κατεπεπαιδεραστήκειν / κατεπεπαιδεραστήκη, κατεπεπαιδεραστήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεπεπαιδεραστήκειν / κατεπεπαιδεραστήκη	κατεπεπαιδεραστήκεις / κατεπεπαιδεραστήκης	κατεπεπαιδεραστήκει(ν)	κατεπεπαιδεραστήκετον	κατεπεπαιδεραστηκέτην	κατεπεπαιδεραστήκεμεν	κατεπεπαιδεραστήκετε	κατεπεπαιδεραστήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	κατεπεπαιδεραστήμην	κατεπεπαιδεράστησο	κατεπεπαιδεράστητο	κατεπεπαιδεράστησθον	κατεπεπαιδεραστήσθην	κατεπεπαιδεραστήμεθᾰ	κατεπεπαιδεράστησθε	κατεπεπαιδεράστηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“καταπαιδεραστέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press