κείμενε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kěː.me.ne/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈki.me.ne/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈci.me.ne/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈci.me.ne/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.me.ne/

Participle

κείμενε • (keímene)

masculine vocative singular of κείμενος (keímenos)