κείρων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kěː.rɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈki.ron/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈci.ron/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈci.ron/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.ron/

Participle

κείρων • (keírōn) m (feminine κείρουσᾰ, neuter κεῖρον); first/third declension

present active participle of κείρω (keírō)

Declension

First and third declension of κείρων; κείρουσᾰ; κεῖρον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κείρων keírōn	κείρουσᾰ keírousă	κεῖρον keîron	κείροντε keíronte	κειρούσᾱ keiroúsā	κείροντε keíronte	κείροντες keírontes	κείρουσαι keírousai	κείροντᾰ keírontă
Genitive	κείροντος keírontos	κειρούσης keiroúsēs	κείροντος keírontos	κειρόντοιν keiróntoin	κειρούσαιν keiroúsain	κειρόντοιν keiróntoin	κειρόντων keiróntōn	κειρουσῶν keirousôn	κειρόντων keiróntōn
Dative	κείροντῐ keírontĭ	κειρούσῃ keiroúsēi	κείροντῐ keírontĭ	κειρόντοιν keiróntoin	κειρούσαιν keiroúsain	κειρόντοιν keiróntoin	κείρουσῐ / κείρουσῐν keírousĭ(n)	κειρούσαις keiroúsais	κείρουσῐ / κείρουσῐν keírousĭ(n)
Accusative	κείροντᾰ keírontă	κείρουσᾰν keírousăn	κεῖρον keîron	κείροντε keíronte	κειρούσᾱ keiroúsā	κείροντε keíronte	κείροντᾰς keírontăs	κειρούσᾱς keiroúsās	κείροντᾰ keírontă
Vocative	κείρων keírōn	κείρουσᾰ keírousă	κεῖρον keîron	κείροντε keíronte	κειρούσᾱ keiroúsā	κείροντε keíronte	κείροντες keírontes	κείρουσαι keírousai	κείροντᾰ keírontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κειρόντως keiróntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.