κεκλεισμένοιν

See also: κεκλεισμένοις and κεκλεισμένοι

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.kleːz.mé.noi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.klizˈme.nyn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.klizˈme.nyn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.klizˈme.nyn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.klizˈme.nin/

Participle

κεκλεισμένοιν • (kekleisménoin)

genitive/dative dual masculine/neuter of κεκλεισμένος (kekleisménos)