κενοταφίοιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.no.ta.pʰí.oi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.no.taˈpʰi.yn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.no.taˈɸi.yn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.no.taˈfi.yn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.no.taˈfi.in/

Noun

κενοτᾰφῐ́οιν • (kenotăphĭ́oin)

genitive/dative dual of κενοτᾰ́φῐον (kenotắphĭon)