κενοταφίου

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.no.ta.pʰí.uː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.no.taˈpʰi.u/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.no.taˈɸi.u/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.no.taˈfi.u/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.no.taˈfi.u/

Noun

κενοτᾰφῐ́ου • (kenotăphĭ́ou)

genitive singular of κενοτᾰ́φῐον (kenotắphĭon)