κεντέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱent- (“to sting”). Cognate with Old High German handag (“pointed”), Latvian sīts (“hunting spear”);[1] compare also English hent, hunt, and possibly hand, as well as Proto-Germanic *hinþaną (“to reach for, obtain”).

Pronunciation

 

Verb

κεντέω • (kentéō)

  1. to prick, sting, goad
  2. to stab, pierce, wound
  3. to torture, torment

Inflection

   Present: κεντέω, κεντέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεντέω κεντέεις κεντέει κεντέετον κεντέετον κεντέομεν κεντέετε κεντέουσῐ(ν)
subjunctive κεντέω κεντέῃς κεντέῃ κεντέητον κεντέητον κεντέωμεν κεντέητε κεντέωσῐ(ν)
optative κεντέοιμῐ κεντέοις κεντέοι κεντέοιτον κεντεοίτην κεντέοιμεν κεντέοιτε κεντέοιεν
imperative   κέντεε κεντεέτω κεντέετον κεντεέτων   κεντέετε κεντεόντων
middle/
passive 		indicative κεντέομαι κεντέῃ / κεντέει κεντέεται κεντέεσθον κεντέεσθον κεντεόμεθᾰ κεντέεσθε κεντέονται
subjunctive κεντέωμαι κεντέῃ κεντέηται κεντέησθον κεντέησθον κεντεώμεθᾰ κεντέησθε κεντέωνται
optative κεντεοίμην κεντέοιο κεντέοιτο κεντέοισθον κεντεοίσθην κεντεοίμεθᾰ κεντέοισθε κεντέοιντο
imperative   κεντέου κεντεέσθω κεντέεσθον κεντεέσθων   κεντέεσθε κεντεέσθων
active middle/passive
infinitive κεντέειν κεντέεσθαι
participle m κεντέων κεντεόμενος
f κεντέουσᾰ κεντεομένη
n κεντέον κεντεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κεντῶ, κεντοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεντῶ κεντεῖς κεντεῖ κεντεῖτον κεντεῖτον κεντοῦμεν κεντεῖτε κεντοῦσῐ(ν)
subjunctive κεντῶ κεντῇς κεντῇ κεντῆτον κεντῆτον κεντῶμεν κεντῆτε κεντῶσῐ(ν)
optative κεντοίην / κεντοῖμῐ κεντοίης / κεντοῖς κεντοίη / κεντοῖ κεντοῖτον / κεντοίητον κεντοίτην / κεντοιήτην κεντοῖμεν / κεντοίημεν κεντοῖτε / κεντοίητε κεντοῖεν / κεντοίησᾰν
imperative   κέντει κεντείτω κεντεῖτον κεντείτων   κεντεῖτε κεντούντων
middle/
passive 		indicative κεντοῦμαι κεντεῖ,
κεντῇ 		κεντεῖται κεντεῖσθον κεντεῖσθον κεντούμεθᾰ κεντεῖσθε κεντοῦνται
subjunctive κεντῶμαι κεντῇ κεντῆται κεντῆσθον κεντῆσθον κεντώμεθᾰ κεντῆσθε κεντῶνται
optative κεντοίμην κεντοῖο κεντοῖτο κεντοῖσθον κεντοίσθην κεντοίμεθᾰ κεντοῖσθε κεντοῖντο
imperative   κεντοῦ κεντείσθω κεντεῖσθον κεντείσθων   κεντεῖσθε κεντείσθων
active middle/passive
infinitive κεντεῖν κεντεῖσθαι
participle m κεντῶν κεντούμενος
f κεντοῦσᾰ κεντουμένη
n κεντοῦν κεντούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκέντεον, ἐκεντεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκέντεον ἐκέντεες ἐκέντεε(ν) ἐκεντέετον ἐκεντεέτην ἐκεντέομεν ἐκεντέετε ἐκέντεον
middle/
passive 		indicative ἐκεντεόμην ἐκεντέου ἐκεντέετο ἐκεντέεσθον ἐκεντεέσθην ἐκεντεόμεθᾰ ἐκεντέεσθε ἐκεντέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκέντουν, ἐκεντούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκέντουν ἐκέντεις ἐκέντει ἐκεντεῖτον ἐκεντείτην ἐκεντοῦμεν ἐκεντεῖτε ἐκέντουν
middle/
passive 		indicative ἐκεντούμην ἐκεντοῦ ἐκεντεῖτο ἐκεντεῖσθον ἐκεντείσθην ἐκεντούμεθᾰ ἐκεντεῖσθε ἐκεντοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κεντήσω, κεντήσομαι, κεντηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεντήσω κεντήσεις κεντήσει κεντήσετον κεντήσετον κεντήσομεν κεντήσετε κεντήσουσῐ(ν)
optative κεντήσοιμῐ κεντήσοις κεντήσοι κεντήσοιτον κεντησοίτην κεντήσοιμεν κεντήσοιτε κεντήσοιεν
middle indicative κεντήσομαι κεντήσῃ / κεντήσει κεντήσεται κεντήσεσθον κεντήσεσθον κεντησόμεθᾰ κεντήσεσθε κεντήσονται
optative κεντησοίμην κεντήσοιο κεντήσοιτο κεντήσοισθον κεντησοίσθην κεντησοίμεθᾰ κεντήσοισθε κεντήσοιντο
passive indicative κεντηθήσομαι κεντηθήσῃ κεντηθήσεται κεντηθήσεσθον κεντηθήσεσθον κεντηθησόμεθᾰ κεντηθήσεσθε κεντηθήσονται
optative κεντηθησοίμην κεντηθήσοιο κεντηθήσοιτο κεντηθήσοισθον κεντηθησοίσθην κεντηθησοίμεθᾰ κεντηθήσοισθε κεντηθήσοιντο
active middle passive
infinitive κεντήσειν κεντήσεσθαι κεντηθήσεσθαι
participle m κεντήσων κεντησόμενος κεντηθησόμενος
f κεντήσουσᾰ κεντησομένη κεντηθησομένη
n κεντῆσον κεντησόμενον κεντηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκέντησᾰ, ἐκεντησᾰ́μην, ἐκεντήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκέντησᾰ ἐκέντησᾰς ἐκέντησε(ν) ἐκεντήσᾰτον ἐκεντησᾰ́την ἐκεντήσᾰμεν ἐκεντήσᾰτε ἐκέντησᾰν
subjunctive κεντήσω κεντήσῃς κεντήσῃ κεντήσητον κεντήσητον κεντήσωμεν κεντήσητε κεντήσωσῐ(ν)
optative κεντήσαιμῐ κεντήσειᾰς / κεντήσαις κεντήσειε(ν) / κεντήσαι κεντήσαιτον κεντησαίτην κεντήσαιμεν κεντήσαιτε κεντήσειᾰν / κεντήσαιεν
imperative   κέντησον κεντησᾰ́τω κεντήσᾰτον κεντησᾰ́των   κεντήσᾰτε κεντησᾰ́ντων
middle indicative ἐκεντησᾰ́μην ἐκεντήσω ἐκεντήσᾰτο ἐκεντήσᾰσθον ἐκεντησᾰ́σθην ἐκεντησᾰ́μεθᾰ ἐκεντήσᾰσθε ἐκεντήσᾰντο
subjunctive κεντήσωμαι κεντήσῃ κεντήσηται κεντήσησθον κεντήσησθον κεντησώμεθᾰ κεντήσησθε κεντήσωνται
optative κεντησαίμην κεντήσαιο κεντήσαιτο κεντήσαισθον κεντησαίσθην κεντησαίμεθᾰ κεντήσαισθε κεντήσαιντο
imperative   κέντησαι κεντησᾰ́σθω κεντήσᾰσθον κεντησᾰ́σθων   κεντήσᾰσθε κεντησᾰ́σθων
passive indicative ἐκεντήθην ἐκεντήθης ἐκεντήθη ἐκεντήθητον ἐκεντηθήτην ἐκεντήθημεν ἐκεντήθητε ἐκεντήθησᾰν
subjunctive κεντηθῶ κεντηθῇς κεντηθῇ κεντηθῆτον κεντηθῆτον κεντηθῶμεν κεντηθῆτε κεντηθῶσῐ(ν)
optative κεντηθείην κεντηθείης κεντηθείη κεντηθεῖτον / κεντηθείητον κεντηθείτην / κεντηθειήτην κεντηθεῖμεν / κεντηθείημεν κεντηθεῖτε / κεντηθείητε κεντηθεῖεν / κεντηθείησᾰν
imperative   κεντήθητῐ κεντηθήτω κεντήθητον κεντηθήτων   κεντήθητε κεντηθέντων
active middle passive
infinitive κεντῆσαι κεντήσᾰσθαι κεντηθῆναι
participle m κεντήσᾱς κεντησᾰ́μενος κεντηθείς
f κεντήσᾱσᾰ κεντησᾰμένη κεντηθεῖσᾰ
n κεντῆσᾰν κεντησᾰ́μενον κεντηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκέντημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κεκέντημαι κεκέντησαι κεκέντηται κεκέντησθον κεκέντησθον κεκεντήμεθᾰ κεκέντησθε κεκέντηνται
subjunctive κεκεντημένος ὦ κεκεντημένος ᾖς κεκεντημένος ᾖ κεκεντημένω ἦτον κεκεντημένω ἦτον κεκεντημένοι ὦμεν κεκεντημένοι ἦτε κεκεντημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκεντημένος εἴην κεκεντημένος εἴης κεκεντημένος εἴη κεκεντημένω εἴητον / εἶτον κεκεντημένω εἰήτην / εἴτην κεκεντημένοι εἴημεν / εἶμεν κεκεντημένοι εἴητε / εἶτε κεκεντημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κεκέντησο κεκεντήσθω κεκέντησθον κεκεντήσθων   κεκέντησθε κεκεντήσθων
middle/passive
infinitive κεκεντῆσθαι
participle m κεκεντημένος
f κεκεντημένη
n κεκεντημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Homer uses κένσαι as the aorist infinitive, which is phonetically odd because -νσ- is normally forbidden in Greek.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κεντέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 672-3

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.