κεράμινος

Ancient Greek

Etymology

From κέραμος (kéramos, “clay”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.rá.mi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈra.mi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈra.mi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈra.mi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈra.mi.nos/

Adjective

κεράμῐνος • (kerámĭnos) m (feminine κερᾰμίνη, neuter κεράμῐνον); first/second declension

made of clay

Inflection

First and second declension of κεράμῐνος; κεραμῐ́νη; κεράμῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κεράμῐνος kerámĭnos	κεραμῐ́νη keramĭ́nē	κεράμῐνον kerámĭnon	κεραμῐ́νω keramĭ́nō	κεραμῐ́νᾱ keramĭ́nā	κεραμῐ́νω keramĭ́nō	κεράμῐνοι kerámĭnoi	κεράμῐναι kerámĭnai	κεράμῐνᾰ kerámĭnă
Genitive	κεραμῐ́νου keramĭ́nou	κεραμῐ́νης keramĭ́nēs	κεραμῐ́νου keramĭ́nou	κεραμῐ́νοιν keramĭ́noin	κεραμῐ́ναιν keramĭ́nain	κεραμῐ́νοιν keramĭ́noin	κεραμῐ́νων keramĭ́nōn	κεραμῐ́νων keramĭ́nōn	κεραμῐ́νων keramĭ́nōn
Dative	κεραμῐ́νῳ keramĭ́nōi	κεραμῐ́νῃ keramĭ́nēi	κεραμῐ́νῳ keramĭ́nōi	κεραμῐ́νοιν keramĭ́noin	κεραμῐ́ναιν keramĭ́nain	κεραμῐ́νοιν keramĭ́noin	κεραμῐ́νοις keramĭ́nois	κεραμῐ́ναις keramĭ́nais	κεραμῐ́νοις keramĭ́nois
Accusative	κεράμῐνον kerámĭnon	κεραμῐ́νην keramĭ́nēn	κεράμῐνον kerámĭnon	κεραμῐ́νω keramĭ́nō	κεραμῐ́νᾱ keramĭ́nā	κεραμῐ́νω keramĭ́nō	κεραμῐ́νους keramĭ́nous	κεραμῐ́νᾱς keramĭ́nās	κεράμῐνᾰ kerámĭnă
Vocative	κεράμῐνε kerámĭne	κεραμῐ́νη keramĭ́nē	κεράμῐνον kerámĭnon	κεραμῐ́νω keramĭ́nō	κεραμῐ́νᾱ keramĭ́nā	κεραμῐ́νω keramĭ́nō	κεράμῐνοι kerámĭnoi	κεράμῐναι kerámĭnai	κεράμῐνᾰ kerámĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κεραμῐ́νως keramĭ́nōs			κεραμῐνώτερος keramĭnṓteros			κεραμῐνώτᾰτος keramĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading