κεράτινος

Ancient Greek

Etymology

From κέρας (kéras, “horn”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.rǎː.ti.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈra.ti.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈra.ti.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈra.ti.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈra.ti.nos/

Adjective

κερᾱ́τῐνος • (kerā́tĭnos) m (feminine κερᾱτίνη, neuter κερᾱ́τῐνον); first/second declension

made of horn

Inflection

First and second declension of κερᾱ́τῐνος; κερᾱτῐ́νη; κερᾱ́τῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κερᾱ́τῐνος kerā́tĭnos	κερᾱτῐ́νη kerātĭ́nē	κερᾱ́τῐνον kerā́tĭnon	κερᾱτῐ́νω kerātĭ́nō	κερᾱτῐ́νᾱ kerātĭ́nā	κερᾱτῐ́νω kerātĭ́nō	κερᾱ́τῐνοι kerā́tĭnoi	κερᾱ́τῐναι kerā́tĭnai	κερᾱ́τῐνᾰ kerā́tĭnă
Genitive	κερᾱτῐ́νου kerātĭ́nou	κερᾱτῐ́νης kerātĭ́nēs	κερᾱτῐ́νου kerātĭ́nou	κερᾱτῐ́νοιν kerātĭ́noin	κερᾱτῐ́ναιν kerātĭ́nain	κερᾱτῐ́νοιν kerātĭ́noin	κερᾱτῐ́νων kerātĭ́nōn	κερᾱτῐ́νων kerātĭ́nōn	κερᾱτῐ́νων kerātĭ́nōn
Dative	κερᾱτῐ́νῳ kerātĭ́nōi	κερᾱτῐ́νῃ kerātĭ́nēi	κερᾱτῐ́νῳ kerātĭ́nōi	κερᾱτῐ́νοιν kerātĭ́noin	κερᾱτῐ́ναιν kerātĭ́nain	κερᾱτῐ́νοιν kerātĭ́noin	κερᾱτῐ́νοις kerātĭ́nois	κερᾱτῐ́ναις kerātĭ́nais	κερᾱτῐ́νοις kerātĭ́nois
Accusative	κερᾱ́τῐνον kerā́tĭnon	κερᾱτῐ́νην kerātĭ́nēn	κερᾱ́τῐνον kerā́tĭnon	κερᾱτῐ́νω kerātĭ́nō	κερᾱτῐ́νᾱ kerātĭ́nā	κερᾱτῐ́νω kerātĭ́nō	κερᾱτῐ́νους kerātĭ́nous	κερᾱτῐ́νᾱς kerātĭ́nās	κερᾱ́τῐνᾰ kerā́tĭnă
Vocative	κερᾱ́τῐνε kerā́tĭne	κερᾱτῐ́νη kerātĭ́nē	κερᾱ́τῐνον kerā́tĭnon	κερᾱτῐ́νω kerātĭ́nō	κερᾱτῐ́νᾱ kerātĭ́nā	κερᾱτῐ́νω kerātĭ́nō	κερᾱ́τῐνοι kerā́tĭnoi	κερᾱ́τῐναι kerā́tĭnai	κερᾱ́τῐνᾰ kerā́tĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κερᾱτῐ́νως kerātĭ́nōs			κερᾱτῐνώτερος kerātĭnṓteros			κερᾱτῐνώτᾰτος kerātĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading