κιονόκρανο

Greek

Etymology

From Koine Greek κιονόκρανον (kionókranon) from κίων (kíōn) (genitive κίονος (kíonos) + *κρανον (see κρανίον (kraníon).

Pronunciation

  • IPA(key): /ci.oˈno.kra.no/
  • Hyphenation: κι‧ο‧νό‧κρα‧νο

Noun

κιονόκρανο • (kionókrano) n (plural κιονόκρανα)

  1. (architecture) capital (top part of column)

Declension

Declension of κιονόκρανο
singular plural
nominative κιονόκρανο (kionókrano) κιονόκρανα (kionókrana)
genitive κιονόκρανου (kionókranou) κιονόκρανων (kionókranon)
accusative κιονόκρανο (kionókrano) κιονόκρανα (kionókrana)
vocative κιονόκρανο (kionókrano) κιονόκρανα (kionókrana)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.