κλάμα

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek κλάμα (kláma), from Ancient Greek κλαῦμα (klaûma).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkla.ma/
  • Hyphenation: κλά‧μα

Noun

κλάμα • (kláma) n (plural κλάματα)

  1. crying, weeping, cry, weep (act of shedding tears)

Declension

Declension of κλάμα
singular plural
nominative κλάμα (kláma) κλάματα (klámata)
genitive κλάματος (klámatos) κλαμάτων (klamáton)
accusative κλάμα (kláma) κλάματα (klámata)
vocative κλάμα (kláma) κλάματα (klámata)

References

  1. ^ κλάμα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.