κλαίων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /klǎi̯.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈklɛ.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈklɛ.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkle.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkle.on/

Participle

κλαίων • (klaíōn) m (feminine κλαίουσᾰ, neuter κλαῖον); first/third declension

present active participle of κλαίω (klaíō)

Declension

First and third declension of κλαίων; κλαίουσᾰ; κλαῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κλαίων klaíōn	κλαίουσᾰ klaíousă	κλαῖον klaîon	κλαίοντε klaíonte	κλαιούσᾱ klaioúsā	κλαίοντε klaíonte	κλαίοντες klaíontes	κλαίουσαι klaíousai	κλαίοντᾰ klaíontă
Genitive	κλαίοντος klaíontos	κλαιούσης klaioúsēs	κλαίοντος klaíontos	κλαιόντοιν klaióntoin	κλαιούσαιν klaioúsain	κλαιόντοιν klaióntoin	κλαιόντων klaióntōn	κλαιουσῶν klaiousôn	κλαιόντων klaióntōn
Dative	κλαίοντῐ klaíontĭ	κλαιούσῃ klaioúsēi	κλαίοντῐ klaíontĭ	κλαιόντοιν klaióntoin	κλαιούσαιν klaioúsain	κλαιόντοιν klaióntoin	κλαίουσῐ / κλαίουσῐν klaíousĭ(n)	κλαιούσαις klaioúsais	κλαίουσῐ / κλαίουσῐν klaíousĭ(n)
Accusative	κλαίοντᾰ klaíontă	κλαίουσᾰν klaíousăn	κλαῖον klaîon	κλαίοντε klaíonte	κλαιούσᾱ klaioúsā	κλαίοντε klaíonte	κλαίοντᾰς klaíontăs	κλαιούσᾱς klaioúsās	κλαίοντᾰ klaíontă
Vocative	κλαίων klaíōn	κλαίουσᾰ klaíousă	κλαῖον klaîon	κλαίοντε klaíonte	κλαιούσᾱ klaioúsā	κλαίοντε klaíonte	κλαίοντες klaíontes	κλαίουσαι klaíousai	κλαίοντᾰ klaíontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κλαιόντως klaióntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.