κλεμμένος
Greek
Etymology
Perfect participle of κλέβομαι (klévomai), passive voice of κλέβω (“steal”), κλέπτω (klépto).
Pronunciation
- IPA(key): /kleˈme.nos/
- Hyphenation: κλεμ‧μέ‧νος
Participle
κλεμμένος • (klemménos) m (feminine κλεμμένη, neuter κλεμμένο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κλεμμένος (klemménos) | κλεμμένη (klemméni) | κλεμμένο (klemméno) | κλεμμένοι (klemménoi) | κλεμμένες (klemménes) | κλεμμένα (klemména) | |
| genitive | κλεμμένου (klemménou) | κλεμμένης (klemménis) | κλεμμένου (klemménou) | κλεμμένων (klemménon) | κλεμμένων (klemménon) | κλεμμένων (klemménon) | |
| accusative | κλεμμένο (klemméno) | κλεμμένη (klemméni) | κλεμμένο (klemméno) | κλεμμένους (klemménous) | κλεμμένες (klemménes) | κλεμμένα (klemména) | |
| vocative | κλεμμένε (klemméne) | κλεμμένη (klemméni) | κλεμμένο (klemméno) | κλεμμένοι (klemménoi) | κλεμμένες (klemménes) | κλεμμένα (klemména) | |
Derived terms
- κατακλεμμένος (kataklemménos, “excesseively stolen”)