κληρονομιά

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek *κληρονομιά (*klēronomiá) from Ancient Greek κληρονομία (klēronomía), with synizesis of the final vowels.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /kli.ɾo.noˈmɲa/
  • Hyphenation: κλη‧ρο‧νο‧μιά

Noun

κληρονομιά • (klironomiá) f (plural κληρονομιές)

  1. inheritance, heritage, legacy (that which a person is entitled to inherit, by law or testament)
  2. heritage (a tradition; a practice or set of values that is passed down from preceding generations through families or through institutional memory)
    πολιτιστική κληρονομιά ― politistikí klironomiá ― cultural heritage

Declension

Declension of κληρονομιά
singular plural
nominative κληρονομιά (klironomiá) κληρονομιές (klironomiés)
genitive κληρονομιάς (klironomiás) κληρονομιών (klironomión)
accusative κληρονομιά (klironomiá) κληρονομιές (klironomiés)
vocative κληρονομιά (klironomiá) κληρονομιές (klironomiés)

Synonyms

  • κληρονομία f (klironomía)

References

  1. ^ κληρονομιά, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.