κλονέω

Ancient Greek

Etymology

κλόνος (klónos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

κλονέω • (klonéō)

  1. to drive in confusion
  2. to cause to rush wildly
  3. to ruffle

Conjugation

   Present: κλονέω, κλονέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλονέω κλονέεις κλονέει κλονέετον κλονέετον κλονέομεν κλονέετε κλονέουσῐ(ν)
subjunctive κλονέω κλονέῃς κλονέῃ κλονέητον κλονέητον κλονέωμεν κλονέητε κλονέωσῐ(ν)
optative κλονέοιμῐ κλονέοις κλονέοι κλονέοιτον κλονεοίτην κλονέοιμεν κλονέοιτε κλονέοιεν
imperative   κλόνεε κλονεέτω κλονέετον κλονεέτων   κλονέετε κλονεόντων
middle/
passive 		indicative κλονέομαι κλονέῃ / κλονέει κλονέεται κλονέεσθον κλονέεσθον κλονεόμεθᾰ κλονέεσθε κλονέονται
subjunctive κλονέωμαι κλονέῃ κλονέηται κλονέησθον κλονέησθον κλονεώμεθᾰ κλονέησθε κλονέωνται
optative κλονεοίμην κλονέοιο κλονέοιτο κλονέοισθον κλονεοίσθην κλονεοίμεθᾰ κλονέοισθε κλονέοιντο
imperative   κλονέου κλονεέσθω κλονέεσθον κλονεέσθων   κλονέεσθε κλονεέσθων
active middle/passive
infinitive κλονέειν κλονέεσθαι
participle m κλονέων κλονεόμενος
f κλονέουσᾰ κλονεομένη
n κλονέον κλονεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κλονῶ, κλονοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλονῶ κλονεῖς κλονεῖ κλονεῖτον κλονεῖτον κλονοῦμεν κλονεῖτε κλονοῦσῐ(ν)
subjunctive κλονῶ κλονῇς κλονῇ κλονῆτον κλονῆτον κλονῶμεν κλονῆτε κλονῶσῐ(ν)
optative κλονοίην / κλονοῖμῐ κλονοίης / κλονοῖς κλονοίη / κλονοῖ κλονοῖτον / κλονοίητον κλονοίτην / κλονοιήτην κλονοῖμεν / κλονοίημεν κλονοῖτε / κλονοίητε κλονοῖεν / κλονοίησᾰν
imperative   κλόνει κλονείτω κλονεῖτον κλονείτων   κλονεῖτε κλονούντων
middle/
passive 		indicative κλονοῦμαι κλονεῖ,
κλονῇ 		κλονεῖται κλονεῖσθον κλονεῖσθον κλονούμεθᾰ κλονεῖσθε κλονοῦνται
subjunctive κλονῶμαι κλονῇ κλονῆται κλονῆσθον κλονῆσθον κλονώμεθᾰ κλονῆσθε κλονῶνται
optative κλονοίμην κλονοῖο κλονοῖτο κλονοῖσθον κλονοίσθην κλονοίμεθᾰ κλονοῖσθε κλονοῖντο
imperative   κλονοῦ κλονείσθω κλονεῖσθον κλονείσθων   κλονεῖσθε κλονείσθων
active middle/passive
infinitive κλονεῖν κλονεῖσθαι
participle m κλονῶν κλονούμενος
f κλονοῦσᾰ κλονουμένη
n κλονοῦν κλονούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκλόνεον, ἐκλονεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκλόνεον ἐκλόνεες ἐκλόνεε(ν) ἐκλονέετον ἐκλονεέτην ἐκλονέομεν ἐκλονέετε ἐκλόνεον
middle/
passive 		indicative ἐκλονεόμην ἐκλονέου ἐκλονέετο ἐκλονέεσθον ἐκλονεέσθην ἐκλονεόμεθᾰ ἐκλονέεσθε ἐκλονέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκλόνουν, ἐκλονούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκλόνουν ἐκλόνεις ἐκλόνει ἐκλονεῖτον ἐκλονείτην ἐκλονοῦμεν ἐκλονεῖτε ἐκλόνουν
middle/
passive 		indicative ἐκλονούμην ἐκλονοῦ ἐκλονεῖτο ἐκλονεῖσθον ἐκλονείσθην ἐκλονούμεθᾰ ἐκλονεῖσθε ἐκλονοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κλόνεον, κλονεόμην (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλόνεον κλόνεες κλόνεε(ν) κλονέετον κλονεέτην κλονέομεν κλονέετε κλόνεον
middle/
passive 		indicative κλονεόμην κλονέου κλονέετο κλονέεσθον κλονεέσθην κλονεόμε(σ)θᾰ κλονέεσθε κλονέοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κλόνευν, κλονεύμην (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλόνευν κλόνεις κλόνει κλονεῖτον κλονείτην κλονεῦμεν κλονεῖτε κλόνευν
middle/
passive 		indicative κλονεύμην κλονεῖο / κλονέο κλονεῖτο κλονεῖσθον κλονείσθην κλονεύμε(σ)θᾰ κλονεῖσθε κλονεῦντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κλονήσω, κλονήσομαι, κλονηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλονήσω κλονήσεις κλονήσει κλονήσετον κλονήσετον κλονήσομεν κλονήσετε κλονήσουσῐ(ν)
optative κλονήσοιμῐ κλονήσοις κλονήσοι κλονήσοιτον κλονησοίτην κλονήσοιμεν κλονήσοιτε κλονήσοιεν
middle indicative κλονήσομαι κλονήσῃ / κλονήσει κλονήσεται κλονήσεσθον κλονήσεσθον κλονησόμεθᾰ κλονήσεσθε κλονήσονται
optative κλονησοίμην κλονήσοιο κλονήσοιτο κλονήσοισθον κλονησοίσθην κλονησοίμεθᾰ κλονήσοισθε κλονήσοιντο
passive indicative κλονηθήσομαι κλονηθήσῃ κλονηθήσεται κλονηθήσεσθον κλονηθήσεσθον κλονηθησόμεθᾰ κλονηθήσεσθε κλονηθήσονται
optative κλονηθησοίμην κλονηθήσοιο κλονηθήσοιτο κλονηθήσοισθον κλονηθησοίσθην κλονηθησοίμεθᾰ κλονηθήσοισθε κλονηθήσοιντο
active middle passive
infinitive κλονήσειν κλονήσεσθαι κλονηθήσεσθαι
participle m κλονήσων κλονησόμενος κλονηθησόμενος
f κλονήσουσᾰ κλονησομένη κλονηθησομένη
n κλονῆσον κλονησόμενον κλονηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκλόνησᾰ, ἐκλονησᾰ́μην, ἐκλονήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκλόνησᾰ ἐκλόνησᾰς ἐκλόνησε(ν) ἐκλονήσᾰτον ἐκλονησᾰ́την ἐκλονήσᾰμεν ἐκλονήσᾰτε ἐκλόνησᾰν
subjunctive κλονήσ̓ω κλονήσ̓ῃς κλονήσ̓ῃ κλονήσ̓ητον κλονήσ̓ητον κλονήσ̓ωμεν κλονήσ̓ητε κλονήσ̓ωσῐ(ν)
optative κλονήσ̓αιμῐ κλονήσ̓ειᾰς / κλονήσ̓αις κλονήσ̓ειε(ν) / κλονήσ̓αι κλονήσ̓αιτον κλονησ̓αίτην κλονήσ̓αιμεν κλονήσ̓αιτε κλονήσ̓ειᾰν / κλονήσ̓αιεν
imperative   κλόνησ̓ον κλονησ̓ᾰ́τω κλονήσ̓ᾰτον κλονησ̓ᾰ́των   κλονήσ̓ᾰτε κλονησ̓ᾰ́ντων
middle indicative ἐκλονησᾰ́μην ἐκλονήσω ἐκλονήσᾰτο ἐκλονήσᾰσθον ἐκλονησᾰ́σθην ἐκλονησᾰ́μεθᾰ ἐκλονήσᾰσθε ἐκλονήσᾰντο
subjunctive κλονήσ̓ωμαι κλονήσ̓ῃ κλονήσ̓ηται κλονήσ̓ησθον κλονήσ̓ησθον κλονησ̓ώμεθᾰ κλονήσ̓ησθε κλονήσ̓ωνται
optative κλονησ̓αίμην κλονήσ̓αιο κλονήσ̓αιτο κλονήσ̓αισθον κλονησ̓αίσθην κλονησ̓αίμεθᾰ κλονήσ̓αισθε κλονήσ̓αιντο
imperative   κλόνησ̓αι κλονησ̓ᾰ́σθω κλονήσ̓ᾰσθον κλονησ̓ᾰ́σθων   κλονήσ̓ᾰσθε κλονησ̓ᾰ́σθων
passive indicative ἐκλονήθην ἐκλονήθης ἐκλονήθη ἐκλονήθητον ἐκλονηθήτην ἐκλονήθημεν ἐκλονήθητε ἐκλονήθησᾰν
subjunctive κλονηθῶ κλονηθῇς κλονηθῇ κλονηθῆτον κλονηθῆτον κλονηθῶμεν κλονηθῆτε κλονηθῶσῐ(ν)
optative κλονηθείην κλονηθείης κλονηθείη κλονηθεῖτον / κλονηθείητον κλονηθείτην / κλονηθειήτην κλονηθεῖμεν / κλονηθείημεν κλονηθεῖτε / κλονηθείητε κλονηθεῖεν / κλονηθείησᾰν
imperative   κλονήθητῐ κλονηθήτω κλονήθητον κλονηθήτων   κλονήθητε κλονηθέντων
active middle passive
infinitive κλονῆσ̓αι κλονήσ̓ᾰσθαι κλονηθῆναι
participle m κλονήσ̓ᾱς κλονησ̓ᾰ́μενος κλονηθείς
f κλονήσ̓ᾱσᾰ κλονησ̓ᾰμένη κλονηθεῖσᾰ
n κλονῆσ̓ᾰν κλονησ̓ᾰ́μενον κλονηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκλόνηκᾰ, κεκλόνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκλόνηκᾰ κεκλόνηκᾰς κεκλόνηκε(ν) κεκλονήκᾰτον κεκλονήκᾰτον κεκλονήκᾰμεν κεκλονήκᾰτε κεκλονήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκλονήκω κεκλονήκῃς κεκλονήκῃ κεκλονήκητον κεκλονήκητον κεκλονήκωμεν κεκλονήκητε κεκλονήκωσῐ(ν)
optative κεκλονήκοιμῐ / κεκλονηκοίην κεκλονήκοις / κεκλονηκοίης κεκλονήκοι / κεκλονηκοίη κεκλονήκοιτον κεκλονηκοίτην κεκλονήκοιμεν κεκλονήκοιτε κεκλονήκοιεν
imperative   κεκλόνηκε κεκλονηκέτω κεκλονήκετον κεκλονηκέτων   κεκλονήκετε κεκλονηκόντων
middle/
passive 		indicative κεκλόνημαι κεκλόνησαι κεκλόνηται κεκλόνησθον κεκλόνησθον κεκλονήμεθᾰ κεκλόνησθε κεκλόνηνται
subjunctive κεκλονημένος ὦ κεκλονημένος ᾖς κεκλονημένος ᾖ κεκλονημένω ἦτον κεκλονημένω ἦτον κεκλονημένοι ὦμεν κεκλονημένοι ἦτε κεκλονημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκλονημένος εἴην κεκλονημένος εἴης κεκλονημένος εἴη κεκλονημένω εἴητον / εἶτον κεκλονημένω εἰήτην / εἴτην κεκλονημένοι εἴημεν / εἶμεν κεκλονημένοι εἴητε / εἶτε κεκλονημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κεκλόνησο κεκλονήσθω κεκλόνησθον κεκλονήσθων   κεκλόνησθε κεκλονήσθων
active middle/passive
infinitive κεκλονηκέναι κεκλονῆσθαι
participle m κεκλονηκώς κεκλονημένος
f κεκλονηκυῖᾰ κεκλονημένη
n κεκλονηκός κεκλονημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκλονήκειν / ἐκεκλονήκη, ἐκεκλονήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκλονήκειν / ἐκεκλονήκη ἐκεκλονήκεις / ἐκεκλονήκης ἐκεκλονήκει(ν) ἐκεκλονήκετον ἐκεκλονηκέτην ἐκεκλονήκεμεν ἐκεκλονήκετε ἐκεκλονήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεκλονήμην ἐκεκλόνησο ἐκεκλόνητο ἐκεκλόνησθον ἐκεκλονήσθην ἐκεκλονήμεθᾰ ἐκεκλόνησθε ἐκεκλόνηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.