κνάπτω

Ancient Greek

Alternative forms

  • γνάπτω (gnáptō)

Etymology

Unknown. It has been connected with several Indo-European words, such as Proto-Celtic *knawī (“fleece”) and Latvian knābt (“to peck”). On the other hand, Beekes suggests a Pre-Greek origin for the verb, connecting it κνάφος (knáphos, “prickly teasel; carding comb”), κνέφαλλον (knéphallon, “wool torn off in carding”) and κναφεύς (knapheús, “fuller”).

Pronunciation

 

Verb

κνᾰ́πτω • (knắptō)

  1. to card, comb, to cleanse or disentangle something using a carding device
  2. to mangle, to mutilate, or disfigure by cutting, tearing, rearranging, etc.

Inflection

   Present: κνᾰ́πτω, κνᾰ́πτομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κνᾰ́πτω κνᾰ́πτεις κνᾰ́πτει κνᾰ́πτετον κνᾰ́πτετον κνᾰ́πτομεν κνᾰ́πτετε κνᾰ́πτουσῐ(ν)
subjunctive κνᾰ́πτω κνᾰ́πτῃς κνᾰ́πτῃ κνᾰ́πτητον κνᾰ́πτητον κνᾰ́πτωμεν κνᾰ́πτητε κνᾰ́πτωσῐ(ν)
optative κνᾰ́πτοιμῐ κνᾰ́πτοις κνᾰ́πτοι κνᾰ́πτοιτον κνᾰπτοίτην κνᾰ́πτοιμεν κνᾰ́πτοιτε κνᾰ́πτοιεν
imperative   κνᾰ́πτε κνᾰπτέτω κνᾰ́πτετον κνᾰπτέτων   κνᾰ́πτετε κνᾰπτόντων
middle/
passive 		indicative κνᾰ́πτομαι κνᾰ́πτῃ / κνᾰ́πτει κνᾰ́πτεται κνᾰ́πτεσθον κνᾰ́πτεσθον κνᾰπτόμεθᾰ κνᾰ́πτεσθε κνᾰ́πτονται
subjunctive κνᾰ́πτωμαι κνᾰ́πτῃ κνᾰ́πτηται κνᾰ́πτησθον κνᾰ́πτησθον κνᾰπτώμεθᾰ κνᾰ́πτησθε κνᾰ́πτωνται
optative κνᾰπτοίμην κνᾰ́πτοιο κνᾰ́πτοιτο κνᾰ́πτοισθον κνᾰπτοίσθην κνᾰπτοίμεθᾰ κνᾰ́πτοισθε κνᾰ́πτοιντο
imperative   κνᾰ́πτου κνᾰπτέσθω κνᾰ́πτεσθον κνᾰπτέσθων   κνᾰ́πτεσθε κνᾰπτέσθων
active middle/passive
infinitive κνᾰ́πτειν κνᾰ́πτεσθαι
participle m κνᾰ́πτων κνᾰπτόμενος
f κνᾰ́πτουσᾰ κνᾰπτομένη
n κνᾰ́πτον κνᾰπτόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκνᾰπτον, ἐκνᾰπτόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκνᾰπτον ἔκνᾰπτες ἔκνᾰπτε(ν) ἐκνᾰ́πτετον ἐκνᾰπτέτην ἐκνᾰ́πτομεν ἐκνᾰ́πτετε ἔκνᾰπτον
middle/
passive 		indicative ἐκνᾰπτόμην ἐκνᾰ́πτου ἐκνᾰ́πτετο ἐκνᾰ́πτεσθον ἐκνᾰπτέσθην ἐκνᾰπτόμεθᾰ ἐκνᾰ́πτεσθε ἐκνᾰ́πτοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κνᾰ́ψω, κνᾰ́ψομαι, κνᾰφήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κνᾰ́ψω κνᾰ́ψεις κνᾰ́ψει κνᾰ́ψετον κνᾰ́ψετον κνᾰ́ψομεν κνᾰ́ψετε κνᾰ́ψουσῐ(ν)
optative κνᾰ́ψοιμῐ κνᾰ́ψοις κνᾰ́ψοι κνᾰ́ψοιτον κνᾰψοίτην κνᾰ́ψοιμεν κνᾰ́ψοιτε κνᾰ́ψοιεν
middle indicative κνᾰ́ψομαι κνᾰ́ψῃ / κνᾰ́ψει κνᾰ́ψεται κνᾰ́ψεσθον κνᾰ́ψεσθον κνᾰψόμεθᾰ κνᾰ́ψεσθε κνᾰ́ψονται
optative κνᾰψοίμην κνᾰ́ψοιο κνᾰ́ψοιτο κνᾰ́ψοισθον κνᾰψοίσθην κνᾰψοίμεθᾰ κνᾰ́ψοισθε κνᾰ́ψοιντο
passive indicative κνᾰφήσομαι κνᾰφήσῃ κνᾰφήσεται κνᾰφήσεσθον κνᾰφήσεσθον κνᾰφησόμεθᾰ κνᾰφήσεσθε κνᾰφήσονται
optative κνᾰφησοίμην κνᾰφήσοιο κνᾰφήσοιτο κνᾰφήσοισθον κνᾰφησοίσθην κνᾰφησοίμεθᾰ κνᾰφήσοισθε κνᾰφήσοιντο
active middle passive
infinitive κνᾰ́ψειν κνᾰ́ψεσθαι κνᾰφήσεσθαι
participle m κνᾰ́ψων κνᾰψόμενος κνᾰφησόμενος
f κνᾰ́ψουσᾰ κνᾰψομένη κνᾰφησομένη
n κνᾰ́ψον κνᾰψόμενον κνᾰφησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκνᾰψᾰ, ἐκνᾰψᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκνᾰψᾰ ἔκνᾰψᾰς ἔκνᾰψε(ν) ἐκνᾰ́ψᾰτον ἐκνᾰψᾰ́την ἐκνᾰ́ψᾰμεν ἐκνᾰ́ψᾰτε ἔκνᾰψᾰν
subjunctive κνᾰ́ψω κνᾰ́ψῃς κνᾰ́ψῃ κνᾰ́ψητον κνᾰ́ψητον κνᾰ́ψωμεν κνᾰ́ψητε κνᾰ́ψωσῐ(ν)
optative κνᾰ́ψαιμῐ κνᾰ́ψειᾰς / κνᾰ́ψαις κνᾰ́ψειε(ν) / κνᾰ́ψαι κνᾰ́ψαιτον κνᾰψαίτην κνᾰ́ψαιμεν κνᾰ́ψαιτε κνᾰ́ψειᾰν / κνᾰ́ψαιεν
imperative   κνᾰ́ψον κνᾰψᾰ́τω κνᾰ́ψᾰτον κνᾰψᾰ́των   κνᾰ́ψᾰτε κνᾰψᾰ́ντων
middle indicative ἐκνᾰψᾰ́μην ἐκνᾰ́ψω ἐκνᾰ́ψᾰτο ἐκνᾰ́ψᾰσθον ἐκνᾰψᾰ́σθην ἐκνᾰψᾰ́μεθᾰ ἐκνᾰ́ψᾰσθε ἐκνᾰ́ψᾰντο
subjunctive κνᾰ́ψωμαι κνᾰ́ψῃ κνᾰ́ψηται κνᾰ́ψησθον κνᾰ́ψησθον κνᾰψώμεθᾰ κνᾰ́ψησθε κνᾰ́ψωνται
optative κνᾰψαίμην κνᾰ́ψαιο κνᾰ́ψαιτο κνᾰ́ψαισθον κνᾰψαίσθην κνᾰψαίμεθᾰ κνᾰ́ψαισθε κνᾰ́ψαιντο
imperative   κνᾰ́ψαι κνᾰψᾰ́σθω κνᾰ́ψᾰσθον κνᾰψᾰ́σθων   κνᾰ́ψᾰσθε κνᾰψᾰ́σθων
active middle
infinitive κνᾰ́ψαι κνᾰ́ψᾰσθαι
participle m κνᾰ́ψᾱς κνᾰψᾰ́μενος
f κνᾰ́ψᾱσᾰ κνᾰψᾰμένη
n κνᾰ́ψᾰν κνᾰψᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκνᾰφᾰ, κέκνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκνᾰφᾰ κέκνᾰφᾰς κέκνᾰφε(ν) κεκνᾰ́φᾰτον κεκνᾰ́φᾰτον κεκνᾰ́φᾰμεν κεκνᾰ́φᾰτε κεκνᾰ́φᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκνᾰ́φω κεκνᾰ́φῃς κεκνᾰ́φῃ κεκνᾰ́φητον κεκνᾰ́φητον κεκνᾰ́φωμεν κεκνᾰ́φητε κεκνᾰ́φωσῐ(ν)
optative κεκνᾰ́φοιμῐ / κεκνᾰφοίην κεκνᾰ́φοις / κεκνᾰφοίης κεκνᾰ́φοι / κεκνᾰφοίη κεκνᾰ́φοιτον κεκνᾰφοίτην κεκνᾰ́φοιμεν κεκνᾰ́φοιτε κεκνᾰ́φοιεν
imperative   κέκνᾰφε κεκνᾰφέτω κεκνᾰ́φετον κεκνᾰφέτων   κεκνᾰ́φετε κεκνᾰφόντων
middle/
passive 		indicative κέκνημαι κέκνησαι κέκνηται κέκνησθον κέκνησθον κεκνήμεθᾰ κέκνησθε κέκνηνται
subjunctive κεκνημένος ὦ κεκνημένος ᾖς κεκνημένος ᾖ κεκνημένω ἦτον κεκνημένω ἦτον κεκνημένοι ὦμεν κεκνημένοι ἦτε κεκνημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκνημένος εἴην κεκνημένος εἴης κεκνημένος εἴη κεκνημένω εἴητον / εἶτον κεκνημένω εἰήτην / εἴτην κεκνημένοι εἴημεν / εἶμεν κεκνημένοι εἴητε / εἶτε κεκνημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κέκνησο κεκνήσθω κέκνησθον κεκνήσθων   κέκνησθε κεκνήσθων
active middle/passive
infinitive κεκνᾰφέναι κεκνῆσθαι
participle m κεκνᾰφώς κεκνημένος
f κεκνᾰφυῖᾰ κεκνημένη
n κεκνᾰφός κεκνημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀνακνᾰ́πτω (anaknắptō)
  • ἐπικνᾰ́πτω (epiknắptō)
  • κνάπτωρ (knáptōr)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.