κοπροφάγος

Ancient Greek

Etymology

From κόπρος (kópros, “dung, ordure”) +‎ -φάγος (-phágos, “eater”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.pro.pʰá.ɡos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ko.proˈpʰa.ɡos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ko.proˈɸa.ɣos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ko.proˈfa.ɣos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ko.proˈfa.ɣos/

Adjective

κοπροφᾰ́γος • (koprophắgos) m or f (neuter κοπροφᾰ́γου); second declension

dung-eating

Inflection

Second declension of κοπροφᾰ́γος; κοπροφᾰ́γον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	κοπροφᾰ́γος koprophắgos	κοπροφᾰ́γον koprophắgon	κοπροφᾰ́γω koprophắgō	κοπροφᾰ́γω koprophắgō	κοπροφᾰ́γοι koprophắgoi	κοπροφᾰ́γᾰ koprophắgă
Genitive	κοπροφᾰ́γου koprophắgou	κοπροφᾰ́γου koprophắgou	κοπροφᾰ́γοιν koprophắgoin	κοπροφᾰ́γοιν koprophắgoin	κοπροφᾰ́γων koprophắgōn	κοπροφᾰ́γων koprophắgōn
Dative	κοπροφᾰ́γῳ koprophắgōi	κοπροφᾰ́γῳ koprophắgōi	κοπροφᾰ́γοιν koprophắgoin	κοπροφᾰ́γοιν koprophắgoin	κοπροφᾰ́γοις koprophắgois	κοπροφᾰ́γοις koprophắgois
Accusative	κοπροφᾰ́γον koprophắgon	κοπροφᾰ́γον koprophắgon	κοπροφᾰ́γω koprophắgō	κοπροφᾰ́γω koprophắgō	κοπροφᾰ́γους koprophắgous	κοπροφᾰ́γᾰ koprophắgă
Vocative	κοπροφᾰ́γε koprophắge	κοπροφᾰ́γον koprophắgon	κοπροφᾰ́γω koprophắgō	κοπροφᾰ́γω koprophắgō	κοπροφᾰ́γοι koprophắgoi	κοπροφᾰ́γᾰ koprophắgă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	κοπροφᾰ́γως koprophắgōs		κοπροφᾰγώτερος koprophăgṓteros		κοπροφᾰγώτᾰτος koprophăgṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: coprophagus