κοσμητικός

Ancient Greek

Etymology

From κόσμησις (kósmēsis, an adorning) +‎ -κός (-kós), from κοσμέω (kosméō, I adorn).

Pronunciation

 

Adjective

κοσμητῐκός • (kosmētĭkósm (feminine κοσμητῐκή, neuter κοσμητῐκόν); first/second declension

  1. skilled in arranging
  2. (nominalized, f) the art of dress and ornament

Declension

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek κοσμητικός (kosmētikós, skilled in ordering or arranging), derived from κοσμητής (kosmētḗs, orderer, adorner), derived from κοσμέω (kosméō, to order, arrange, adorn), derived from κόσμος (kósmos, order).

Pronunciation

  • IPA(key): /koz.mi.tiˈkos/
  • Hyphenation: κο‧σμη‧τι‧κός

Adjective

κοσμητικός • (kosmitikósm (feminine κοσμητική, neuter κοσμητικό)

  1. (grammar, of an adjective) That has the characteristics of a modifier; modifying
  2. (ironic) insulting, derogatory

Declension

Declension of κοσμητικός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κοσμητικός (kosmitikós) κοσμητική (kosmitikí) κοσμητικό (kosmitikó) κοσμητικοί (kosmitikoí) κοσμητικές (kosmitikés) κοσμητικά (kosmitiká)
genitive κοσμητικού (kosmitikoú) κοσμητικής (kosmitikís) κοσμητικού (kosmitikoú) κοσμητικών (kosmitikón) κοσμητικών (kosmitikón) κοσμητικών (kosmitikón)
accusative κοσμητικό (kosmitikó) κοσμητική (kosmitikí) κοσμητικό (kosmitikó) κοσμητικούς (kosmitikoús) κοσμητικές (kosmitikés) κοσμητικά (kosmitiká)
vocative κοσμητικέ (kosmitiké) κοσμητική (kosmitikí) κοσμητικό (kosmitikó) κοσμητικοί (kosmitikoí) κοσμητικές (kosmitikés) κοσμητικά (kosmitiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κοσμητικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κοσμητικός, etc.)

Further reading