κουταμάρα

κουτός (koutós, “stupid, foolish”) +‎ -μάρα (-mára).

• IPA^(key): /kutaˈmaɾa/
• Hyphenation: κου‧τα‧μά‧ρα

κουταμάρα • (koutamára) f (plural κουταμάρες)

1. stupidity, idiocy (the quality of being stupid)

   Η κουταμάρα της δεν υποφέρεται.

   I koutamára tis den ypoféretai.

   Her stupidity is insufferable.

2. nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (stupid behaviour or talk)

   Είναι να γελάς με αυτές τις κουταμάρες που λέει.

   Eínai na gelás me aftés tis koutamáres pou léei.

   You can't help but laugh at the nonsense he says.

• (stupidity): ανοησία f (anoïsía), σαχλαμάρα f (sachlamára), ηλιθιότητα f (ilithiótita), χαζομάρα f (chazomára), βλακεία f (vlakeía)