κούφιος
Greek
Etymology
From Ancient Greek κοῦφος (koûphos).
Adjective
κούφιος • (koúfios) m (feminine κούφια, neuter κούφιο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κούφιος (koúfios) | κούφια (koúfia) | κούφιο (koúfio) | κούφιοι (koúfioi) | κούφιες (koúfies) | κούφια (koúfia) | |
| genitive | κούφιου (koúfiou) | κούφιας (koúfias) | κούφιου (koúfiou) | κούφιων (koúfion) | κούφιων (koúfion) | κούφιων (koúfion) | |
| accusative | κούφιο (koúfio) | κούφια (koúfia) | κούφιο (koúfio) | κούφιους (koúfious) | κούφιες (koúfies) | κούφια (koúfia) | |
| vocative | κούφιε (koúfie) | κούφια (koúfia) | κούφιο (koúfio) | κούφιοι (koúfioi) | κούφιες (koúfies) | κούφια (koúfia) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κούφιος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κούφιος, etc.)
See also
- άδειος (ádeios, “empty”)
- κοίλος (koílos, “hollow”)
- κουφιοκέφαλος (koufiokéfalos, “empty-headed”)