κραιπνός

Ancient Greek

Etymology

Of Pre-Greek origin.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /krai̯.pnós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /krɛˈpnos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /krɛˈpnos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kreˈpnos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kreˈpnos/

Adjective

κραιπνός • (kraipnós) m (feminine κραιπνή, neuter κραιπνόν); first/second declension

rapid, rushing
hasty, rash

Inflection

First and second declension of κραιπνός; κραιπνή; κραιπνόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κραιπνός kraipnós	κραιπνή kraipnḗ	κραιπνόν kraipnón	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνοί kraipnoí	κραιπναί kraipnaí	κραιπνᾰ́ kraipnắ
Genitive	κραιπνοῦ kraipnoû	κραιπνῆς kraipnês	κραιπνοῦ kraipnoû	κραιπνοῖν kraipnoîn	κραιπναῖν kraipnaîn	κραιπνοῖν kraipnoîn	κραιπνῶν kraipnôn	κραιπνῶν kraipnôn	κραιπνῶν kraipnôn
Dative	κραιπνῷ kraipnōî	κραιπνῇ kraipnēî	κραιπνῷ kraipnōî	κραιπνοῖν kraipnoîn	κραιπναῖν kraipnaîn	κραιπνοῖν kraipnoîn	κραιπνοῖς kraipnoîs	κραιπναῖς kraipnaîs	κραιπνοῖς kraipnoîs
Accusative	κραιπνόν kraipnón	κραιπνήν kraipnḗn	κραιπνόν kraipnón	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνούς kraipnoús	κραιπνᾱ́ς kraipnā́s	κραιπνᾰ́ kraipnắ
Vocative	κραιπνέ kraipné	κραιπνή kraipnḗ	κραιπνόν kraipnón	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνοί kraipnoí	κραιπναί kraipnaí	κραιπνᾰ́ kraipnắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κραιπνῶς kraipnôs			κραιπνότερος kraipnóteros			κραιπνότᾰτος kraipnótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of κραιπνός; κραιπνή; κραιπνόν (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κραιπνός kraipnós	κραιπνή kraipnḗ	κραιπνόν kraipnón	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνοί kraipnoí	κραιπναί kraipnaí	κραιπνᾰ́ kraipnắ
Genitive	κραιπνοῦ / κραιπνοῖο / κραιπνόο kraipnoû / kraipnoîo / kraipnóo	κραιπνῆς kraipnês	κραιπνοῦ / κραιπνοῖο / κραιπνόο kraipnoû / kraipnoîo / kraipnóo	κραιπνοῖν / κραιπνοῖῐν kraipnoî(ĭ)n	κραιπναῖν / κραιπναῖῐν / κραιπνῇῐν kraipnaî(ĭ)n / kraipnēîĭn	κραιπνοῖν / κραιπνοῖῐν kraipnoî(ĭ)n	κραιπνῶν kraipnôn	κραιπνᾱ́ων / κραιπνέ͜ων / κραιπνῶν kraipnā́ōn / kraipné͜ōn / kraipnôn	κραιπνῶν kraipnôn
Dative	κραιπνῷ kraipnōî	κραιπνῇ kraipnēî	κραιπνῷ kraipnōî	κραιπνοῖν / κραιπνοῖῐν kraipnoî(ĭ)n	κραιπναῖν / κραιπναῖῐν / κραιπνῇῐν kraipnaî(ĭ)n / kraipnēîĭn	κραιπνοῖν / κραιπνοῖῐν kraipnoî(ĭ)n	κραιπνοῖς / κραιπνοῖσῐ / κραιπνοῖσῐν kraipnoîs / kraipnoîsĭ(n)	κραιπνῇς / κραιπνῇσῐ / κραιπνῇσῐν / κραιπναῖς kraipnēîs / kraipnēîsĭ(n) / kraipnaîs	κραιπνοῖς / κραιπνοῖσῐ / κραιπνοῖσῐν kraipnoîs / kraipnoîsĭ(n)
Accusative	κραιπνόν kraipnón	κραιπνήν kraipnḗn	κραιπνόν kraipnón	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνούς kraipnoús	κραιπνᾱ́ς kraipnā́s	κραιπνᾰ́ kraipnắ
Vocative	κραιπνέ kraipné	κραιπνή kraipnḗ	κραιπνόν kraipnón	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνοί kraipnoí	κραιπναί kraipnaí	κραιπνᾰ́ kraipnắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κραιπνῶς kraipnôs			κραιπνότερος kraipnóteros			κραιπνότᾰτος kraipnótătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading