κραυγαλέος
Greek
Etymology
Learnedly from κραυγ(ή) (kravg(í)) + -αλέος (-aléos).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /kra.vɣaˈle.os/
- Hyphenation: κραυ‧γα‧λέ‧ος
Adjective
κραυγαλέος • (kravgaléos) m (feminine κραυγαλέα, neuter κραυγαλέο)
- garish, gaudy, loud (so colourful as to be in bad taste)
- blatant, glaring, screaming (obvious)
- Near-synonyms: κατάφωρος (katáforos), προκλητικός (proklitikós)
- κραυγαλέα αδικία ― kravgaléa adikía ― blatant injustice
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κραυγαλέος (kravgaléos) | κραυγαλέα (kravgaléa) | κραυγαλέο (kravgaléo) | κραυγαλέοι (kravgaléoi) | κραυγαλέες (kravgalées) | κραυγαλέα (kravgaléa) | |
| genitive | κραυγαλέου (kravgaléou) | κραυγαλέας (kravgaléas) | κραυγαλέου (kravgaléou) | κραυγαλέων (kravgaléon) | κραυγαλέων (kravgaléon) | κραυγαλέων (kravgaléon) | |
| accusative | κραυγαλέο (kravgaléo) | κραυγαλέα (kravgaléa) | κραυγαλέο (kravgaléo) | κραυγαλέους (kravgaléous) | κραυγαλέες (kravgalées) | κραυγαλέα (kravgaléa) | |
| vocative | κραυγαλέε (kravgalée) | κραυγαλέα (kravgaléa) | κραυγαλέο (kravgaléo) | κραυγαλέοι (kravgaléoi) | κραυγαλέες (kravgalées) | κραυγαλέα (kravgaléa) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κραυγαλέος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κραυγαλέος, etc.)
Derived terms
- κραυγαλέα (kravgaléa, adverb)
Related terms
References
- ^ κραυγαλέος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language