κρητήρ

Ancient Greek

κρητήρ • (krētḗr) m (genitive κρητῆρος); third declension

Third declension of ὁ κρητήρ; τοῦ κρητῆρος (Ionic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κρητήρ ho krētḗr	τὼ κρητῆρε tṑ krētêre	οἱ κρητῆρες hoi krētêres
Genitive	τοῦ κρητῆρος toû krētêros	τοῖν κρητήροιν toîn krētḗroin	τῶν κρητήρων tôn krētḗrōn
Dative	τῷ κρητῆρῐ tōî krētêrĭ	τοῖν κρητήροιν toîn krētḗroin	τοῖσῐ / τοῖσῐν κρητῆρσῐ / κρητῆρσῐν toîsĭ(n) krētêrsĭ(n)
Accusative	τὸν κρητῆρᾰ tòn krētêră	τὼ κρητῆρε tṑ krētêre	τοὺς κρητῆρᾰς toùs krētêrăs
Vocative	κρητήρ krētḗr	κρητῆρε krētêre	κρητῆρες krētêres
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Third declension of κρητήρ; κρητῆρος (Epic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	κρητήρ krētḗr	κρητῆρε krētêre	κρητῆρες krētêres
Genitive	κρητῆρος krētêros	κρητήροιν / κρητήροιῐν krētḗroi(ĭ)n	κρητήρων krētḗrōn
Dative	κρητῆρῐ krētêrĭ	κρητήροιν / κρητήροιῐν krētḗroi(ĭ)n	κρητῆρσῐ / κρητῆρσῐν / κρητήρεσσῐ / κρητήρεσσῐν / κρητήρεσῐ / κρητήρεσῐν krētêrsĭ(n) / krētḗressĭ(n) / krētḗresĭ(n)
Accusative	κρητῆρᾰ krētêră	κρητῆρε krētêre	κρητῆρᾰς krētêrăs
Vocative	κρητήρ krētḗr	κρητῆρε krētêre	κρητῆρες krētêres
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.