κρητίζω

Ancient Greek

Etymology

From Κρήτη (Krḗtē, “Krete”) + -ῐ́ζω (-ĭ́zō).

Pronunciation

 

Verb

κρητίζω • (krētízō)

  1. (literal) to act like a person from the island of Crete
  2. to tell lies, since Cretans were said to be notorious liars

Inflection

   Present: κρητίζω, κρητίζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρητίζω κρητίζεις κρητίζει κρητίζετον κρητίζετον κρητίζομεν κρητίζετε κρητίζουσῐ(ν)
subjunctive κρητίζω κρητίζῃς κρητίζῃ κρητίζητον κρητίζητον κρητίζωμεν κρητίζητε κρητίζωσῐ(ν)
optative κρητίζοιμῐ κρητίζοις κρητίζοι κρητίζοιτον κρητιζοίτην κρητίζοιμεν κρητίζοιτε κρητίζοιεν
imperative   κρήτιζε κρητιζέτω κρητίζετον κρητιζέτων   κρητίζετε κρητιζόντων
middle/
passive 		indicative κρητίζομαι κρητίζῃ / κρητίζει κρητίζεται κρητίζεσθον κρητίζεσθον κρητιζόμεθᾰ κρητίζεσθε κρητίζονται
subjunctive κρητίζωμαι κρητίζῃ κρητίζηται κρητίζησθον κρητίζησθον κρητιζώμεθᾰ κρητίζησθε κρητίζωνται
optative κρητιζοίμην κρητίζοιο κρητίζοιτο κρητίζοισθον κρητιζοίσθην κρητιζοίμεθᾰ κρητίζοισθε κρητίζοιντο
imperative   κρητίζου κρητιζέσθω κρητίζεσθον κρητιζέσθων   κρητίζεσθε κρητιζέσθων
active middle/passive
infinitive κρητίζειν κρητίζεσθαι
participle m κρητίζων κρητιζόμενος
f κρητίζουσᾰ κρητιζομένη
n κρητῖζον κρητιζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.