κριτήρ
Ancient Greek
Etymology
From κρῑ́νω (krī́nō, “I discern, judge”) + -τήρ (-tḗr, “masculine agent suffix”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /kri.tɛ̌ːr/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /kriˈte̝r/
- (4th CE Koine) IPA(key): /kriˈtir/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /kriˈtir/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /kriˈtir/
Noun
κρῐτήρ • (krĭtḗr) m (genitive κρῐτῆρος); third declension
- interpreter
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κρῐτήρ ho krĭtḗr |
τὼ κρῐτῆρε tṑ krĭtêre |
οἱ κρῐτῆρες hoi krĭtêres | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κρῐτῆρος toû krĭtêros |
τοῖν κρῐτήροιν toîn krĭtḗroin |
τῶν κρῐτήρων tôn krĭtḗrōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κρῐτῆρῐ tōî krĭtêrĭ |
τοῖν κρῐτήροιν toîn krĭtḗroin |
τοῖς κρῐτῆρσῐ / κρῐτῆρσῐν toîs krĭtêrsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν κρῐτῆρᾰ tòn krĭtêră |
τὼ κρῐτῆρε tṑ krĭtêre |
τοὺς κρῐτῆρᾰς toùs krĭtêrăs | ||||||||||
| Vocative | κρῐτήρ krĭtḗr |
κρῐτῆρε krĭtêre |
κρῐτῆρες krĭtêres | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- κριτήριον (kritḗrion)