κόρα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kó.raː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈko.ra/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈko.ra/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈko.ra/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈko.ra/

Noun

κόρᾱ • (kórā)

nominative/accusative/vocative dual of κόρη (kórē)

Greek

Noun

κόρα • (kóra) f (plural κόρες)

crust (of bread, etc)
scab (of wound)

Declension

Declension of **κόρα**
	singular	plural
nominative	κόρα (kóra)	κόρες (kóres)
genitive	κόρας (kóras)	—
accusative	κόρα (kóra)	κόρες (kóres)
vocative	κόρα (kóra)	κόρες (kóres)