λείρινος

Ancient Greek

Etymology

From λείριον (leírion, “lily”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /lěː.ri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈli.ri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈli.ri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈli.ri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈli.ri.nos/

Adjective

λείρῐνος • (leírĭnos) m (feminine λειρίνη, neuter λείρῐνον); first/second declension

made of lilies
like a lily

Inflection

First and second declension of λείρῐνος; λειρῐ́νη; λείρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	λείρῐνος leírĭnos	λειρῐ́νη leirĭ́nē	λείρῐνον leírĭnon	λειρῐ́νω leirĭ́nō	λειρῐ́νᾱ leirĭ́nā	λειρῐ́νω leirĭ́nō	λείρῐνοι leírĭnoi	λείρῐναι leírĭnai	λείρῐνᾰ leírĭnă
Genitive	λειρῐ́νου leirĭ́nou	λειρῐ́νης leirĭ́nēs	λειρῐ́νου leirĭ́nou	λειρῐ́νοιν leirĭ́noin	λειρῐ́ναιν leirĭ́nain	λειρῐ́νοιν leirĭ́noin	λειρῐ́νων leirĭ́nōn	λειρῐ́νων leirĭ́nōn	λειρῐ́νων leirĭ́nōn
Dative	λειρῐ́νῳ leirĭ́nōi	λειρῐ́νῃ leirĭ́nēi	λειρῐ́νῳ leirĭ́nōi	λειρῐ́νοιν leirĭ́noin	λειρῐ́ναιν leirĭ́nain	λειρῐ́νοιν leirĭ́noin	λειρῐ́νοις leirĭ́nois	λειρῐ́ναις leirĭ́nais	λειρῐ́νοις leirĭ́nois
Accusative	λείρῐνον leírĭnon	λειρῐ́νην leirĭ́nēn	λείρῐνον leírĭnon	λειρῐ́νω leirĭ́nō	λειρῐ́νᾱ leirĭ́nā	λειρῐ́νω leirĭ́nō	λειρῐ́νους leirĭ́nous	λειρῐ́νᾱς leirĭ́nās	λείρῐνᾰ leírĭnă
Vocative	λείρῐνε leírĭne	λειρῐ́νη leirĭ́nē	λείρῐνον leírĭnon	λειρῐ́νω leirĭ́nō	λειρῐ́νᾱ leirĭ́nā	λειρῐ́νω leirĭ́nō	λείρῐνοι leírĭnoi	λείρῐναι leírĭnai	λείρῐνᾰ leírĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	λειρῐ́νως leirĭ́nōs			λειρῐνώτερος leirĭnṓteros			λειρῐνώτᾰτος leirĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading