λειπόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /leː.pó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /liˈpo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /liˈpo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /liˈpo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /liˈpo.me.nos/

Participle

λειπόμενος • (leipómenos) m (feminine λειπομένη, neuter λειπόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of λείπω (leípō)

Declension

First and second declension of λειπόμενος; λειπομένη; λειπόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	λειπόμενος leipómenos	λειπομένη leipoménē	λειπόμενον leipómenon	λειπομένω leipoménō	λειπομένᾱ leipoménā	λειπομένω leipoménō	λειπόμενοι leipómenoi	λειπόμεναι leipómenai	λειπόμενᾰ leipómenă
Genitive	λειπομένου leipoménou	λειπομένης leipoménēs	λειπομένου leipoménou	λειπομένοιν leipoménoin	λειπομέναιν leipoménain	λειπομένοιν leipoménoin	λειπομένων leipoménōn	λειπομένων leipoménōn	λειπομένων leipoménōn
Dative	λειπομένῳ leipoménōi	λειπομένῃ leipoménēi	λειπομένῳ leipoménōi	λειπομένοιν leipoménoin	λειπομέναιν leipoménain	λειπομένοιν leipoménoin	λειπομένοις leipoménois	λειπομέναις leipoménais	λειπομένοις leipoménois
Accusative	λειπόμενον leipómenon	λειπομένην leipoménēn	λειπόμενον leipómenon	λειπομένω leipoménō	λειπομένᾱ leipoménā	λειπομένω leipoménō	λειπομένους leipoménous	λειπομένᾱς leipoménās	λειπόμενᾰ leipómenă
Vocative	λειπόμενε leipómene	λειπομένη leipoménē	λειπόμενον leipómenon	λειπομένω leipoménō	λειπομένᾱ leipoménā	λειπομένω leipoménō	λειπόμενοι leipómenoi	λειπόμεναι leipómenai	λειπόμενᾰ leipómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	λειπομένως leipoménōs			λειπομενώτερος leipomenṓteros			λειπομενώτᾰτος leipomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.