λιμώττω

Ancient Greek

Etymology

From λιμός (limós) +‎ -ττω (-ttō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /li.mɔ̌ːt.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /liˈmot.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /liˈmot.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /liˈmot.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /liˈmo.to/

Verb

λιμώττω • (limṓttō)

Attic form of λιμώσσω (limṓssō)
- Lucian of Samosata, De Luctu 9:
  τρέφονται δὲ ἄρα ταῖς παρʼ ἡμῖν χοαῖς καὶ τοῖς καθαγιζομένοις ἐπὶ τῶν τάφων· ὡς εἴ τῳ μὴ εἴη καταλελειμμένος ὑπὲρ γῆς φίλος ἢ συγγενής, ἄσιτος οὗτος νεκρὸς καὶ λιμώττων ἐν αὐτοῖς πολιτεύεται.
  tréphontai dè ára taîs par hēmîn khoaîs kaì toîs kathagizoménois epì tôn táphōn; hōs eí tōi mḕ eíē kataleleimménos hupèr gês phílos ḕ sungenḗs, ásitos hoûtos nekròs kaì limṓttōn en autoîs politeúetai.
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: λιμώττω, λιμώττομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λιμώττω	λιμώττεις	λιμώττει	λιμώττετον	λιμώττετον	λιμώττομεν	λιμώττετε	λιμώττουσῐ(ν)
	subjunctive	λιμώττω	λιμώττῃς	λιμώττῃ	λιμώττητον	λιμώττητον	λιμώττωμεν	λιμώττητε	λιμώττωσῐ(ν)
	optative	λιμώττοιμῐ	λιμώττοις	λιμώττοι	λιμώττοιτον	λιμωττοίτην	λιμώττοιμεν	λιμώττοιτε	λιμώττοιεν
	imperative		λίμωττε	λιμωττέτω	λιμώττετον	λιμωττέτων		λιμώττετε	λιμωττόντων
middle/ passive	indicative	λιμώττομαι	λιμώττεαι	λιμώττεται	λιμώττεσθον	λιμώττεσθον	λιμωττόμεθᾰ	λιμώττεσθε	λιμώττονται
	subjunctive	λιμώττωμαι	λιμώττηαι	λιμώττηται	λιμώττησθον	λιμώττησθον	λιμωττώμεθᾰ	λιμώττησθε	λιμώττωνται
	optative	λιμωττοίμην	λιμώττοιο	λιμώττοιτο	λιμώττοισθον	λιμωττοίσθην	λιμωττοίμεθᾰ	λιμώττοισθε	λιμώττοιντο
	imperative		λιμώττεο	λιμωττέσθω	λιμώττεσθον	λιμωττέσθων		λιμώττεσθε	λιμωττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		λιμώττειν				λιμώττεσθαι
participle	m	λιμώττων				λιμωττόμενος
	f	λιμώττουσᾰ				λιμωττομένη
	n	λιμῶττον				λιμωττόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐλίμωττον, ἐλιμωττόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλίμωττον	ἐλίμωττες	ἐλίμωττε(ν)	ἐλιμώττετον	ἐλιμωττέτην	ἐλιμώττομεν	ἐλιμώττετε	ἐλίμωττον
middle/ passive	indicative	ἐλιμωττόμην	ἐλιμώττου	ἐλιμώττετο	ἐλιμώττεσθον	ἐλιμωττέσθην	ἐλιμωττόμεθᾰ	ἐλιμώττεσθε	ἐλιμώττοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: λιμώττω (limótto)

References

λιμώττω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011