λοιμεύομαι

Ancient Greek

Etymology

From λοιμός (loimós) +‎ -εύομαι (-eúomai).

Pronunciation

 

Verb

λοιμεύομαι • (loimeúomai) (deponent)

  1. to be pestilent

Conjugation

   Present: λοιμεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative λοιμεύομαι λοιμεύῃ / λοιμεύει λοιμεύεται λοιμεύεσθον λοιμεύεσθον λοιμευόμεθᾰ λοιμεύεσθε λοιμεύονται
subjunctive λοιμεύωμαι λοιμεύῃ λοιμεύηται λοιμεύησθον λοιμεύησθον λοιμευώμεθᾰ λοιμεύησθε λοιμεύωνται
optative λοιμευοίμην λοιμεύοιο λοιμεύοιτο λοιμεύοισθον λοιμευοίσθην λοιμευοίμεθᾰ λοιμεύοισθε λοιμεύοιντο
imperative   λοιμεύου λοιμευέσθω λοιμεύεσθον λοιμευέσθων   λοιμεύεσθε λοιμευέσθων
middle/passive
infinitive λοιμεύεσθαι
participle m λοιμευόμενος
f λοιμευομένη
n λοιμευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλοιμευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐλοιμευόμην ἐλοιμεύου ἐλοιμεύετο ἐλοιμεύεσθον ἐλοιμευέσθην ἐλοιμευόμεθᾰ ἐλοιμεύεσθε ἐλοιμεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λοιμεύσομαι, λοιμευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative λοιμεύσομαι λοιμεύσῃ / λοιμεύσει λοιμεύσεται λοιμεύσεσθον λοιμεύσεσθον λοιμευσόμεθᾰ λοιμεύσεσθε λοιμεύσονται
optative λοιμευσοίμην λοιμεύσοιο λοιμεύσοιτο λοιμεύσοισθον λοιμευσοίσθην λοιμευσοίμεθᾰ λοιμεύσοισθε λοιμεύσοιντο
passive indicative λοιμευθήσομαι λοιμευθήσῃ λοιμευθήσεται λοιμευθήσεσθον λοιμευθήσεσθον λοιμευθησόμεθᾰ λοιμευθήσεσθε λοιμευθήσονται
optative λοιμευθησοίμην λοιμευθήσοιο λοιμευθήσοιτο λοιμευθήσοισθον λοιμευθησοίσθην λοιμευθησοίμεθᾰ λοιμευθήσοισθε λοιμευθήσοιντο
middle passive
infinitive λοιμεύσεσθαι λοιμευθήσεσθαι
participle m λοιμευσόμενος λοιμευθησόμενος
f λοιμευσομένη λοιμευθησομένη
n λοιμευσόμενον λοιμευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐλοιμευσᾰ́μην, ἐλοιμεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐλοιμευσᾰ́μην ἐλοιμεύσω ἐλοιμεύσᾰτο ἐλοιμεύσᾰσθον ἐλοιμευσᾰ́σθην ἐλοιμευσᾰ́μεθᾰ ἐλοιμεύσᾰσθε ἐλοιμεύσᾰντο
subjunctive λοιμεύσωμαι λοιμεύσῃ λοιμεύσηται λοιμεύσησθον λοιμεύσησθον λοιμευσώμεθᾰ λοιμεύσησθε λοιμεύσωνται
optative λοιμευσαίμην λοιμεύσαιο λοιμεύσαιτο λοιμεύσαισθον λοιμευσαίσθην λοιμευσαίμεθᾰ λοιμεύσαισθε λοιμεύσαιντο
imperative   λοίμευσαι λοιμευσᾰ́σθω λοιμεύσᾰσθον λοιμευσᾰ́σθων   λοιμεύσᾰσθε λοιμευσᾰ́σθων
passive indicative ἐλοιμεύθην ἐλοιμεύθης ἐλοιμεύθη ἐλοιμεύθητον ἐλοιμευθήτην ἐλοιμεύθημεν ἐλοιμεύθητε ἐλοιμεύθησᾰν
subjunctive λοιμευθῶ λοιμευθῇς λοιμευθῇ λοιμευθῆτον λοιμευθῆτον λοιμευθῶμεν λοιμευθῆτε λοιμευθῶσῐ(ν)
optative λοιμευθείην λοιμευθείης λοιμευθείη λοιμευθεῖτον / λοιμευθείητον λοιμευθείτην / λοιμευθειήτην λοιμευθεῖμεν / λοιμευθείημεν λοιμευθεῖτε / λοιμευθείητε λοιμευθεῖεν / λοιμευθείησᾰν
imperative   λοιμεύθητῐ λοιμευθήτω λοιμεύθητον λοιμευθήτων   λοιμεύθητε λοιμευθέντων
middle passive
infinitive λοιμεύσᾰσθαι λοιμευθῆναι
participle m λοιμευσᾰ́μενος λοιμευθείς
f λοιμευσᾰμένη λοιμευθεῖσᾰ
n λοιμευσᾰ́μενον λοιμευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: λελοίμευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative λελοίμευμαι λελοίμευσαι λελοίμευται λελοίμευσθον λελοίμευσθον λελοιμεύμεθᾰ λελοίμευσθε λελοίμευνται
subjunctive λελοιμευμένος ὦ λελοιμευμένος ᾖς λελοιμευμένος ᾖ λελοιμευμένω ἦτον λελοιμευμένω ἦτον λελοιμευμένοι ὦμεν λελοιμευμένοι ἦτε λελοιμευμένοι ὦσῐ(ν)
optative λελοιμευμένος εἴην λελοιμευμένος εἴης λελοιμευμένος εἴη λελοιμευμένω εἴητον / εἶτον λελοιμευμένω εἰήτην / εἴτην λελοιμευμένοι εἴημεν / εἶμεν λελοιμευμένοι εἴητε / εἶτε λελοιμευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   λελοίμευσο λελοιμεύσθω λελοίμευσθον λελοιμεύσθων   λελοίμευσθε λελοιμεύσθων
middle/passive
infinitive λελοιμεῦσθαι
participle m λελοιμευμένος
f λελοιμευμένη
n λελοιμευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐλελοιμεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐλελοιμεύμην ἐλελοίμευσο ἐλελοίμευτο ἐλελοίμευσθον ἐλελοιμεύσθην ἐλελοιμεύμεθᾰ ἐλελοίμευσθε ἐλελοίμευντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.