λυομένη

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /lyː.o.mé.nɛː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ly.oˈme.ne̝/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ly.oˈme.ni/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ly.oˈme.ni/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /li.oˈme.ni/

Participle

λῡομένη • (lūoménē)

present mediopassive participle of λῡ́ω (lū́ō)

Inflection

First and second declension of λῡόμενος; λῡομένη; λῡόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	λῡόμενος lūómenos	λῡομένη lūoménē	λῡόμενον lūómenon	λῡομένω lūoménō	λῡομένᾱ lūoménā	λῡομένω lūoménō	λῡόμενοι lūómenoi	λῡόμεναι lūómenai	λῡόμενᾰ lūómenă
Genitive	λῡομένου lūoménou	λῡομένης lūoménēs	λῡομένου lūoménou	λῡομένοιν lūoménoin	λῡομέναιν lūoménain	λῡομένοιν lūoménoin	λῡομένων lūoménōn	λῡομένων lūoménōn	λῡομένων lūoménōn
Dative	λῡομένῳ lūoménōi	λῡομένῃ lūoménēi	λῡομένῳ lūoménōi	λῡομένοιν lūoménoin	λῡομέναιν lūoménain	λῡομένοιν lūoménoin	λῡομένοις lūoménois	λῡομέναις lūoménais	λῡομένοις lūoménois
Accusative	λῡόμενον lūómenon	λῡομένην lūoménēn	λῡόμενον lūómenon	λῡομένω lūoménō	λῡομένᾱ lūoménā	λῡομένω lūoménō	λῡομένους lūoménous	λῡομένᾱς lūoménās	λῡόμενᾰ lūómenă
Vocative	λῡόμενε lūómene	λῡομένη lūoménē	λῡόμενον lūómenon	λῡομένω lūoménō	λῡομένᾱ lūoménā	λῡομένω lūoménō	λῡόμενοι lūómenoi	λῡόμεναι lūómenai	λῡόμενᾰ lūómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	λῡομένως lūoménōs			λῡομενώτερος lūomenṓteros			λῡομενώτᾰτος lūomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.