λυτηριάς
Ancient Greek
Etymology
From λύω (lúō, “loosen”) + -τηριάς (-tēriás, “a noun-forming suffix”)
Pronunciation
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ly.te̝.riˈas/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ly.ti.riˈas/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ly.ti.riˈas/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /li.ti.riˈas/
Noun
λῠτηρῐᾰ́ς • (lŭtērĭắs) f (genitive λῠτηρῐάδος); third declension (Koine)
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ λῠτηρῐᾰ́ς hē lŭtērĭắs |
τὼ λῠτηρῐᾰ́δε tṑ lŭtērĭắde |
αἱ λῠτηρῐᾰ́δες hai lŭtērĭắdes | ||||||||||
| Genitive | τῆς λῠτηρῐᾰ́δος tês lŭtērĭắdos |
τοῖν λῠτηρῐᾰ́δοιν toîn lŭtērĭắdoin |
τῶν λῠτηρῐᾰ́δων tôn lŭtērĭắdōn | ||||||||||
| Dative | τῇ λῠτηρῐᾰ́δῐ tēî lŭtērĭắdĭ |
τοῖν λῠτηρῐᾰ́δοιν toîn lŭtērĭắdoin |
ταῖς λῠτηρῐᾰ́σῐ / λῠτηρῐᾰ́σῐν taîs lŭtērĭắsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν λῠτηρῐᾰ́δᾰ tḕn lŭtērĭắdă |
τὼ λῠτηρῐᾰ́δε tṑ lŭtērĭắde |
τᾱ̀ς λῠτηρῐᾰ́δᾰς tā̀s lŭtērĭắdăs | ||||||||||
| Vocative | λῠτηρῐᾰ́ς lŭtērĭắs |
λῠτηρῐᾰ́δε lŭtērĭắde |
λῠτηρῐᾰ́δες lŭtērĭắdes | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “λυτηριάς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- λυτηριάς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- λυτηριάς, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011