μάστιγα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /más.tiː.ɡa/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmas.ti.ɡa/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmas.ti.ɣa/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmas.ti.ɣa/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmas.ti.ɣa/

Noun

μάστῑγᾰ • (mástīgă)

accusative singular of μάστῑξ (mástīx)

Greek

Etymology

From Ancient Greek μάστιξ (mástix).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈma.sti.ɣa/

Noun

μάστιγα • (mástiga) f

scourge (source that causes pain and suffering or widespread destruction)
(dated) whip, lash

Declension

Declension of **μάστιγα**
	singular	plural
nominative	μάστιγα (mástiga)	μάστιγες (mástiges)
genitive	μάστιγας (mástigas)	μαστίγων (mastígon)
accusative	μάστιγα (mástiga)	μάστιγες (mástiges)
vocative	μάστιγα (mástiga)	μάστιγες (mástiges)

Synonyms

(whip, lash): μαστίγιο n (mastígio)

Derived terms

μάστιγα του Θεού f (mástiga tou Theoú, “Scourge of God, title of Attila the Hun”)