μέτοχος

Ancient Greek

From μετέχω (metékhō, “to take part”) +‎ -ος (-os).

μέτοχος • (métokhos) m or f (neuter μέτοχον); second declension

Second declension of μέτοχος; μέτοχον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	μέτοχος métokhos	μέτοχον métokhon	μετόχω metókhō	μετόχω metókhō	μέτοχοι métokhoi	μέτοχᾰ métokhă
Genitive	μετόχου metókhou	μετόχου metókhou	μετόχοιν metókhoin	μετόχοιν metókhoin	μετόχων metókhōn	μετόχων metókhōn
Dative	μετόχῳ metókhōi	μετόχῳ metókhōi	μετόχοιν metókhoin	μετόχοιν metókhoin	μετόχοις metókhois	μετόχοις metókhois
Accusative	μέτοχον métokhon	μέτοχον métokhon	μετόχω metókhō	μετόχω metókhō	μετόχους metókhous	μέτοχᾰ métokhă
Vocative	μέτοχε métokhe	μέτοχον métokhon	μετόχω metókhō	μετόχω metókhō	μέτοχοι métokhoi	μέτοχᾰ métokhă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	μετόχως metókhōs		μετοχώτερος metokhṓteros		μετοχώτᾰτος metokhṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

μέτοχος • (métokhos) m (genitive μετόχου); second declension

Second declension of ὁ μέτοχος; τοῦ μετόχου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μέτοχος ho métokhos	τὼ μετόχω tṑ metókhō	οἱ μέτοχοι hoi métokhoi
Genitive	τοῦ μετόχου toû metókhou	τοῖν μετόχοιν toîn metókhoin	τῶν μετόχων tôn metókhōn
Dative	τῷ μετόχῳ tōî metókhōi	τοῖν μετόχοιν toîn metókhoin	τοῖς μετόχοις toîs metókhois
Accusative	τὸν μέτοχον tòn métokhon	τὼ μετόχω tṑ metókhō	τοὺς μετόχους toùs metókhous
Vocative	μέτοχε métokhe	μετόχω metókhō	μέτοχοι métokhoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.