μίμνων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mím.nɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmim.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmim.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmim.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmim.non/

Participle

μίμνων • (mímnōn) m (feminine μίμνουσᾰ, neuter μίμνον); first/third declension

present active participle of μίμνω (mímnō)

Declension

First and third declension of μίμνων; μίμνουσᾰ; μίμνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μίμνων mímnōn	μίμνουσᾰ mímnousă	μίμνον mímnon	μίμνοντε mímnonte	μιμνούσᾱ mimnoúsā	μίμνοντε mímnonte	μίμνοντες mímnontes	μίμνουσαι mímnousai	μίμνοντᾰ mímnontă
Genitive	μίμνοντος mímnontos	μιμνούσης mimnoúsēs	μίμνοντος mímnontos	μιμνόντοιν mimnóntoin	μιμνούσαιν mimnoúsain	μιμνόντοιν mimnóntoin	μιμνόντων mimnóntōn	μιμνουσῶν mimnousôn	μιμνόντων mimnóntōn
Dative	μίμνοντῐ mímnontĭ	μιμνούσῃ mimnoúsēi	μίμνοντῐ mímnontĭ	μιμνόντοιν mimnóntoin	μιμνούσαιν mimnoúsain	μιμνόντοιν mimnóntoin	μίμνουσῐ / μίμνουσῐν mímnousĭ(n)	μιμνούσαις mimnoúsais	μίμνουσῐ / μίμνουσῐν mímnousĭ(n)
Accusative	μίμνοντᾰ mímnontă	μίμνουσᾰν mímnousăn	μίμνον mímnon	μίμνοντε mímnonte	μιμνούσᾱ mimnoúsā	μίμνοντε mímnonte	μίμνοντᾰς mímnontăs	μιμνούσᾱς mimnoúsās	μίμνοντᾰ mímnontă
Vocative	μίμνων mímnōn	μίμνουσᾰ mímnousă	μίμνον mímnon	μίμνοντε mímnonte	μιμνούσᾱ mimnoúsā	μίμνοντε mímnonte	μίμνοντες mímnontes	μίμνουσαι mímnousai	μίμνοντᾰ mímnontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μιμνόντως mimnóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.