μανδίλιον
Ancient Greek
Pronunciation
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /manˈdi.li.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /manˈdi.li.on/
Noun
μανδίλιον • (mandílion) n (genitive μανδιλίου); second declension
- alternative spelling of μανδήλιον (mandḗlion)
Declension
| Case / # | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | τὸ μανδίλιον tò mandílion |
τᾰ̀ μανδίλιᾰ tằ mandíliă |
| Genitive | τοῦ μανδιλίου toû mandilíou |
τῶν μανδιλίων tôn mandilíōn |
| Dative | τῷ μανδιλίῳ tōî mandilíōi |
τοῖς μανδιλίοις toîs mandilíois |
| Accusative | τὸ μανδίλιον tò mandílion |
τᾰ̀ μανδίλιᾰ tằ mandíliă |
| Vocative | μανδίλιον mandílion |
μανδίλιᾰ mandíliă |