μελίνη

Ancient Greek

Probably from Proto-Indo-European *melh₂- (“to grind, crush”), tha same source of Latin milium (“millet”) and Lithuanian málnos (“millet”).

μελίνη • (melínē) f (genitive μελίνης); first declension

First declension of ἡ μελίνη; τῆς μελίνης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μελίνη hē melínē	τὼ μελίνᾱ tṑ melínā	αἱ μελίναι hai melínai
Genitive	τῆς μελίνης tês melínēs	τοῖν μελίναιν toîn melínain	τῶν μελινῶν tôn melinôn
Dative	τῇ μελίνῃ tēî melínēi	τοῖν μελίναιν toîn melínain	ταῖς μελίναις taîs melínais
Accusative	τὴν μελίνην tḕn melínēn	τὼ μελίνᾱ tṑ melínā	τᾱ̀ς μελίνᾱς tā̀s melínās
Vocative	μελίνη melínē	μελίνᾱ melínā	μελίναι melínai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.