μελαντέροιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.lan.té.roi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.lanˈte.ryn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /me.lanˈte.ryn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.lanˈte.ryn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.lanˈde.rin/

Adjective

μελᾰντέροιν • (melăntéroin)

masculine/neuter genitive/dative dual of μελᾰ́ντερος (melắnteros)