μερακλής

Greek

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish مراقلی (merâklı) (compare Turkish meraklı), with (-s) suffix.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /me.ɾaˈklis/
  • Hyphenation: με‧ρα‧κλής

Noun

μερακλής • (meraklísm (feminine μερακλού)

  1. devotee, enthusiast (one who has a passionate interest in something)

Declension

Declension of μερακλής
singular plural
nominative μερακλής (meraklís) μερακλήδες (meraklídes)
genitive μερακλή (meraklí) μερακλήδων (meraklídon)
accusative μερακλή (meraklí) μερακλήδες (meraklídes)
vocative μερακλή (meraklí) μερακλήδες (meraklídes)

References

  1. ^ μερακλής, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language