μεριστός

Ancient Greek

Etymology

μερίζω (merízō, “to divide”) +‎ -τός (-tós, verbal adjective suffix)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.ris.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.risˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /me.risˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.risˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.risˈtos/

Adjective

μερῐστός • (merĭstós) m (feminine μερῐστή, neuter μερῐστόν); first/second declension

Declension

First and second declension of μερῐστός; μερῐστή; μερῐστόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μερῐστός merĭstós	μερῐστή merĭstḗ	μερῐστόν merĭstón	μερῐστώ merĭstṓ	μερῐστᾱ́ merĭstā́	μερῐστώ merĭstṓ	μερῐστοί merĭstoí	μερῐσταί merĭstaí	μερῐστᾰ́ merĭstắ
Genitive	μερῐστοῦ merĭstoû	μερῐστῆς merĭstês	μερῐστοῦ merĭstoû	μερῐστοῖν merĭstoîn	μερῐσταῖν merĭstaîn	μερῐστοῖν merĭstoîn	μερῐστῶν merĭstôn	μερῐστῶν merĭstôn	μερῐστῶν merĭstôn
Dative	μερῐστῷ merĭstōî	μερῐστῇ merĭstēî	μερῐστῷ merĭstōî	μερῐστοῖν merĭstoîn	μερῐσταῖν merĭstaîn	μερῐστοῖν merĭstoîn	μερῐστοῖς merĭstoîs	μερῐσταῖς merĭstaîs	μερῐστοῖς merĭstoîs
Accusative	μερῐστόν merĭstón	μερῐστήν merĭstḗn	μερῐστόν merĭstón	μερῐστώ merĭstṓ	μερῐστᾱ́ merĭstā́	μερῐστώ merĭstṓ	μερῐστούς merĭstoús	μερῐστᾱ́ς merĭstā́s	μερῐστᾰ́ merĭstắ
Vocative	μερῐστέ merĭsté	μερῐστή merĭstḗ	μερῐστόν merĭstón	μερῐστώ merĭstṓ	μερῐστᾱ́ merĭstā́	μερῐστώ merĭstṓ	μερῐστοί merĭstoí	μερῐσταί merĭstaí	μερῐστᾰ́ merĭstắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μερῐστῶς merĭstôs			μερῐστότερος merĭstóteros			μερῐστότᾰτος merĭstótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading