μετεκίαθον

Ancient Greek

Etymology

Perhaps from the root of κῑνέομαι (kīnéomai) with the prefix μετα- (meta-).

Pronunciation

 

Verb

μετεκῑ́ᾰθον • (metekī́ăthon) (Epic)

  1. (transitive) to go in pursuit of
  2. (transitive) to follow after
  3. (transitive) to go to visit

Usage notes

Only the aorist or imperfect indicative forms are attested.

Inflection

   Aorist: μετεκῑ́ᾰθον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μετεκῑ́ᾰθον μετεκῑ́ᾰθες μετεκῑ́ᾰθε(ν) μετεκῑᾰ́θετον μετεκῑᾰθέτην μετεκῑᾰ́θομεν μετεκῑᾰ́θετε μετεκῑ́ᾰθον
subjunctive μετακῑᾰ́θω μετακῑᾰ́θῃς μετακῑᾰ́θῃ μετακῑᾰ́θητον μετακῑᾰ́θητον μετακῑᾰ́θωμεν μετακῑᾰ́θητε μετακῑᾰ́θωσῐ(ν)
optative μετακῑᾰ́θοιμῐ μετακῑᾰ́θοις μετακῑᾰ́θοι μετακῑᾰ́θοιτον μετακῑᾰθοίτην μετακῑᾰ́θοιμεν μετακῑᾰ́θοιτε μετακῑᾰ́θοιεν
imperative   μετακῑ́ᾰθε μετακῑᾰθέτω μετακῑᾰ́θετον μετακῑᾰθέτων   μετακῑᾰ́θετε μετακῑᾰθόντων
active
infinitive μετακῑᾰθεῖν
participle m μετακῑᾰθών
f μετακῑᾰθοῦσᾰ
n μετακῑᾰθόν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.