μονοούσιος

Greek

Adjective

μονοούσιος • (monooúsios) m (feminine μονοούσια or μονοούσιος, neuter μονοούσιο)

  1. (theology) monoousian

Usage notes

  • Feminine form -ος if formal, used often for this formal, old verb

Declension

Declension of μονοούσιος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μονοούσιος (monooúsios) μονοούσιος (monooúsios)
μονοούσια (monooúsia) 		μονοούσιο (monooúsio) μονοούσιοι (monooúsioi) μονοούσιοι (monooúsioi)
μονοούσιες (monooúsies) 		μονοούσια (monooúsia)
genitive μονοούσιου (monooúsiou) μονοούσιου (monooúsiou)
μονοούσιας (monooúsias) 		μονοούσιου (monooúsiou) μονοούσιων (monooúsion) μονοούσιων (monooúsion) μονοούσιων (monooúsion)
accusative μονοούσιο (monooúsio) μονοούσιο (monooúsio)
μονοούσια (monooúsia) 		μονοούσιο (monooúsio) μονοούσιους (monooúsious) μονοούσιους (monooúsious)
μονοούσιες (monooúsies) 		μονοούσια (monooúsia)
vocative μονοούσιε (monooúsie) μονοούσιε (monooúsie)
μονοούσια (monooúsia) 		μονοούσιο (monooúsio) μονοούσιοι (monooúsioi) μονοούσιοι (monooúsioi)
μονοούσιες (monooúsies) 		μονοούσια (monooúsia)

See also

  • ὁμοούσιος (homooúsios), ομοούσιος (omooúsios)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.