μονόλογος

Ancient Greek

Etymology

From μονο- (mono-) +‎ λόγος (lógos).

Pronunciation

(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /moˈno.lo.ɣos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /moˈno.lo.ɣos/

Noun

μονόλογος • (monólogos) m (genitive μονολόγου); second declension

(Byzantine) monologue, soliloquy

Declension

Second declension of ὁ μονόλογος; τοῦ μονολόγου (Byzantine)

Case / #	Singular	Plural
Nominative	ὁ μονόλογος ho monólogos	οἱ μονόλογοι hoi monólogoi
Genitive	τοῦ μονολόγου toû monológou	τῶν μονολόγων tôn monológōn
Dative	τῷ μονολόγῳ tōî monológōi	τοῖς μονολόγοις toîs monológois
Accusative	τὸν μονόλογον tòn monólogon	τοὺς μονολόγους toùs monológous
Vocative	μονόλογε monóloge	μονόλογοι monólogoi

Descendants

Greek: μονόλογος (monólogos)
→ Middle French: monologue
- French: monologue
  - → Azerbaijani: monoloq
  - → Dutch: monoloog
    - Afrikaans: monoloog
  - → German: Monolog
  - → Italian: monologo
  - → Macedonian: монолог (monolog)
  - → Russian: моноло́г (monológ)
    - → Kazakh: монолог (monolog)
  - → Portuguese: monólogo
  - → Romanian: monolog
  - → Spanish: monólogo
  - → Turkish: monolog
  - → Ukrainian: моноло́г (monolóh)
- → English: monologue
→ Indonesian: swacakap (calque)

Adjective

μονόλογος • (monólogos) m or f (neuter μονόλογον); second declension

simply phrased, using simple language

Declension

Second declension of μονόλογος; μονόλογον (Byzantine)

Number		Singular			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μονόλογος monólogos	μονόλογον monólogon		μονόλογοι monólogoi	μονόλογᾰ monólogă
Genitive		μονολόγου monológou	μονολόγου monológou		μονολόγων monológōn	μονολόγων monológōn
Dative		μονολόγῳ monológōi	μονολόγῳ monológōi		μονολόγοις monológois	μονολόγοις monológois
Accusative		μονόλογον monólogon	μονόλογον monólogon		μονολόγους monológous	μονόλογᾰ monólogă
Vocative		μονόλογε monóloge	μονόλογον monólogon		μονόλογοι monólogoi	μονόλογᾰ monólogă

Further reading

μονόλογος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
μονόλογος, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011

Greek

Etymology

From Byzantine Greek μονόλογος (monólogos).

Pronunciation

IPA^(key): /moˈno.lo.ɣos/

Noun

μονόλογος • (monólogos) m

monologue

Declension

Declension of **μονόλογος**
	singular	plural
nominative	μονόλογος (monólogos)	μονόλογοι (monólogoi)
genitive	μονολόγου (monológou)	μονολόγων (monológon)
accusative	μονόλογο (monólogo)	μονολόγους (monológous)
vocative	μονόλογε (monóloge)	μονόλογοι (monólogoi)